Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

τήνος

Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα τήνος.   Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις

Συνεχίζουμε με νέες φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στην ομάδα ΤΗΝΟΣ: ΑΝΑΠΟΛΩ ΤΟ ΧΘΕΣ.

Φωτογραφίες που είναι το παρελθόν του νησιού, αλλά κάποιες από αυτές αφορούν το χωριόμας.

Ευχαριστούμε την Marvel Velmar, καθώς και την κυρία Ειρήνη Μαρκουίζου - Πλυτά, από το αρχείο της οποίας είναι οι φωτογραφίες.

'Οπως και στην προηγούμενη μεταφορά από το facebook, μεταφέρω και το σχόλιο που συνοδεύει τις φωτογραφίες.

συνέχεια...

Συνήθως η διαδρομή που ακολουθεί μία ανάρτηση μας, είναι από το volax.gr προς το facebook.

Σήμερα όμως θα κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή.

Και αυτό θα γίνει λόγω τριών αναρτήσεων που είδαμε στην ομάδα: ΤΗΝΟΣ:ΑΝΑΠΟΛΩ Το ΧΘΕΣ.

Οι αναρτήσεις έχουν γίνει από την χρήστρια Marvel Velmar, διαχειρίστρια της ομάδας, την οποία ευχαριστούμε για την άδεια κοινοποίησης.

Επίσης ευχαριστούμε την κυρία Ειρήνη Μαρκουίζου - Πλυτά, από το αρχείο της οποίας είναι οι φωτογραφίες.

Κάτω από τις φωτογραφίες υπάρχουν τα σχόλια που τις συνοδεύουν στο facebook.

 

Ιερώνυμος Χαρικιόπουλος - Μία όμορφη φιγούρα του ΧΘΕΣ και του Χωριού Βωλάξ ή Βώλακας της ΤΗΝΟΥ !!!
Αρχείο Ειρήνης Μαρκουϊζου - Πλυτά.

συνέχεια...

Ο νεαρός τότε φοιτητής Derek Wagon από την Αγγλία έκανε ένα μεγάλο ταξίδι στη χώρα μας. Επισκέφθηκε μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της και, στο ιστολόγιό του, αφηγείται εκείνο το ταξίδι του, παρουσιάζοντας και σχολιάζοντας τις φωτογραφίες που βρήκε από εκείνες τις εποχές. Ήταν το 1961όταν ήταν φοιτητής του Πανεπιστημίου... συνέχεια...

Βλέποντας τον πλανήτη μας τυλιγμένο με μια γαλάζια άλω, ο Ράστι Σβάικαρτ, ένα από τα μέλη του πληρώματος του Apollo 9, είχε δηλώσει: «Νομίζω ότι όλοι οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες ερωτεύονται τη Γη κοιτώντας τη από το διάστημα».

Κάπως έτσι και εγώ στο όνειρό μου. Ήμουνα λέει ψηλά, πολύ ψηλά, έξω από τα σύνορα της γης, στο άγνωστο και το απόλυτο μαύρο, και κοίταζα να βρω που είναι η Ελλάδα. Μόλις την ανακάλυψα, ασυναίσθητα, προσπάθησα να βρω στις Κυκλάδες και μέσα εκεί την Τήνο που την ερωτεύτηκα. Στην προσπάθειά μου αυτή, και χωρίς να μπορώ να σας το εξηγήσω με την λογική –εξάλλου όνειρο ήταν– άρχισα να πλησιάζω με μεγάλη ταχύτητα τον πλανήτη σαν να είμαι κάποιος ιπτάμενος υπερήρωας. Δεν χρειάστηκε πολύ, και μέσα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, ξεπρόβαλε στα μάτια μου το υπέροχο νησί της Τήνου. συνέχεια...

Το παρακάτω κείμενο της Στυλιανής Καραλή καταγράφηκε το 1888. Aποτελεί τη διήγηση μιας γριάς χωρικής, που γεννήθηκε στις αρχές του 1800, και της έλεγε την ιστορία ο παππούς της...

«Έχ' ακούσ' απ' το πάππο μ' πως το νησί μας ήταν ακατοίκητο, κι είχε μεγάλα ρουμάνια και πολλά θηρία, και πως μια φορά ένας βασιλιάς ήκαμεν εξορίγια τ' κόρη τ', κι ηδιάταξε να τ'νι βάλουν σ' ένα μεγάλο καράβ' και να τ'ν αφήσουν σ' ένα έρμο νησί, να τ'νι φάνε τ' άγρια θηριά.

Η νταντά τσ' τ'ν αγαπούσε πολύ, και σαν ήθελε να τ'ν αποχωρ'στεί, τσ' ήδωκεν ένα ψωμί, και μέσα σ' εκείνο το ψωμί τσ' ήβαλε κρουφά σπίρτα, που σαν κόψ' το ψωμί, να τα βρει και να τα 'χει σαν τσ' χρειαστούνε.

Το καράβ' λοιπόν τ'ν ήφερε και τ'ν άφησε στο νησί μας. Εκείν' η καημένη ήκλαιγε κι ήλεγεν: "Ίντα θα γινώ μοναχή μ'; Πώς να νυκτώσ' και να μείνω μέσα σ' ετούτα τα ρουμάνια; Βέβαια θα με φάνε τ' άγρια θηριά". Εκεί που 'κλαιγε, βλεπ' κι έρχεται κι άλλο καράβ', και βγάνουν κι από κει ένα βασιλόπ'λο, π'το 'κανε ο πατέρας τ' κι εκείνο εξορίγια.

Φαντάσ' τ' χαρά τους σαν είδιεν ο ένας τον άλλο. Μα όσον ηβράδιαζεν, ησυλλογίζουνταν πού να μείνουν τ' νύχτα μέσα σ' εκείνα τα ρουμάνια. Ύστερα ηπ' νάσαν, κι ησ'λογίστ'κεν η βασιλοπούλα το ψωμί π' τσ' είχε δώσ' η νταντά τσ' κι είπεν: "Ας φάμε τώρα ετούτο το ψωμάκι, κι έχει ο Θεός". Μα κει που κόβαν το φωμί, ήβρηκαν τα σπίρτα κι ήβαλαν φωτιά στα ρουμάνια, κι όσο καιγόνταν τα ρουμάνια, τα φίδια ησφυρίζαν κι ηφεύγαν στα β'νά.

Για τούτο το νησίμας λέγεται και Φιδούσα, γιατ' είχε πολλά φίδια. Κι από κείνα τα βασιλόπ'λα καταγόμαστεν ημείς. Ονομάσ'κε το νησί μας και Τήνο, γιατί κείν' η βασιλοπούλα ελέγουνταν Τήνος».

 

Πηγή πληροφοριών υπήρξε:
Νικόλαου Γ. Πολίτη, Μελέται Περί του Βίου και της Γλώσσης του Ελληνικού Λαού - Παραδόσεις, τ.Α', (σ. 26) και τ.B' (σ.43), Aθήνα 1904.