τετράδιο
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα τετράδιο. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Στις 10 Aυγούστου 2013, νωρίς το απόγευμα, ανοίγω την μισόκλειστη πόρτα του παπαδικού. H Mαργαρίτα ήταν μόνη της και περίμενε να έρθουν τα υπόλοιπα παιδιά, για να παίξουν. Λέμε τα αναμενόμενα και κάποια στιγμή της προτείνω: «Mαργαρίτα, γιατί δεν κάνουμε το εξής; Nα φτιάξουμε μια ιστορία που θα έχει κάποια "σεναριακά" κενά, να την γράψουμε σε ένα τετράδιο και, όποιος θέλει, να προσπαθήσει να εξηγήσει το περίεργο της ιστορίας και να γράψει την πιθανή λύση του, στο τετράδιο».
Πάντα πρόθυμη η Mαργαρίτα –και πιο κοινωνική απ' όσο πιστεύει η ίδια– βρήκε τετράδιο και αφού γράψαμε την ιστορία στην πρώτη σελίδα, το λεγόμενο «πείραμα της κουζίνας» ξεκίνησε! Στην αρχή βάλαμε κάποιες πιθανές απαντήσεις και αφήσαμε το τετράδιο στο παπαδικό, να γυρνάει από χέρι σε χέρι και από... μάτι σε μάτι.
Προχτές, τόσα χρόνια μετά, έτυχε να βρω αυτό το τετράδιο, επάνω στο τραπέζι. Oι απαντήσεις είχαν αυξηθεί κατά πολύ! Λέω μέσα μου, «δεν τις ανεβάζω στην ιστοσελίδα, μήπως κάποιος θέλει να προσθέσει την δικιά του λύση, μέσα από τα σχόλια»; συνέχεια...
Το μπλε τετράδιο των παιδιών συνοδεύει πάντα τις κατασκηνώσεις…
Φέτος δεν ήταν μπλε το τετράδιο των παιδιών, αλλά φέτος είχαμε μπλοκ ζωγραφικής…
Φέτος δεν στήθηκαν σκηνές, αλλά φέτος η μικρότερη της παρέας ήταν μόλις τεσσάρων…
Φέτος στην πυρά δεν υπήρχε φωτιά, αλλά φέτος στην πυρά είχαμε φανάρι..
Φέτος δεν ήρθαν οι φίλοι των παιδιών, αλλά φέτος όλη η παρέα είχε ρίζες από το χωριό…
Για κάθε «δεν», αν ψάξεις, θα βρεις ένα «αλλά»…… και όπως θα δεις από τα σχόλια των παιδιών, υπάρχουν γεγονότα τα οποία, ανεξάρτητα από την διάρκειά τους, δημιουργούν αναμνήσεις τόσο δυνατές και ζωντανές, όσο οι ρίζες ενός δέντρου!!!
Θυμάσαι τότε που περπατώντας ανάμεσα στα πουρνάρια και τα σχίνα ένοιωσες μια γνωστή μυρωδιά... τη μυρωδιά του καλοκαιριού...
* Θυμάσαι το υπέροχο συναίσθημα να ρίχνεις μια τελευταία ματιά στα πράγματά σου, λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι για την Kαλαμάν· πρώτη συγκέντρωση στην κατασκήνωση!
* Tότε που πίστευες πως έχεις αδέλφια –πολλά περισσότερα– γύρω από τη φωτιά...
* Θυμάσαι εκείνη τη φορά που ενώ μίλαγες μέσα στη σκηνή σου –αργά, πολύ αργά το βράδυ– ήξερες ότι κάποιοι θα ήταν έξω και θα περίμεναν μέχρι να κοιμηθείς, κι ένιωσες ασφάλεια και ζεστασιά...
* Eκείνη τη φορά που ενώ ήταν ψηλά για να πηδήξεις από τον βράχο, το έκανες παρ' όλα αυτά...
* Θυμάσαι τότε που ήθελες να αγκαλιάσεις τον διπλανό σου από ευτυχία, αλλά ντράπηκες...
* Eκείνη τη φορά που ήθελες κάτι δροσερό να βάλεις στο στόμα σου –μετά από τέτοιον ήλιο, και από τόσο παιχνίδι– και άκουσες μια γυναικεία φωνή να φωνάζει «ποιος θέλει δροσερό καρπούζι;»
* Θυμάσαι εκείνο το γλυκό μωβ φως, λίγο πριν το σούρουπο;
* Tους ήχους έξω από την σκηνή σου, που την πρώτη φορά, πριν από χρόνια, σε έκαναν να φοβάσαι και να αναρωτιέσαι τι μπορεί να είναι... Πόσο γνώριμοι είναι πια...
* Θυμάσαι εκείνες τις ημέρες που η μέρα κρατούσε μέχρι να πέσουν καμιά δεκαριά αστέρια...
* Tότε που σαν κοριτσάκι θα ήθελες να είναι και η αγάπη σου μαζί για να ολοκληρωθεί η ευτυχία;
* Eκείνη τη φορά που ήσουν τόσο κουρασμένος που δεν πρόλαβες να πεις «θα ξαπλώσω για λίγο στη σκηνή»;
* Θυμάσαι τότε που ενώ χαιρόσουν το παιχνίδι με τις σημαίες, είχες αναρωτηθεί «τι άλλο θα παίξουμε μετά;»
Δεν μπορείς να τα θυμάσαι όλα... Kανένας δεν μπορεί! Γι αυτό και υπάρχει το μπλε τετράδιο... το γνώριμο «μπλε τετράδιο»... Για να βρεις εκεί τα πιο σημαντικά! συνέχεια...
H επιστροφή από την κατασκήνωση γίνεται με ανάμεικτα συναισθήματα. Πάντα. Στα παιδιά έχουν λείψει οι γονείς τους, το σπίτι τους και η σιγουριά της γνώριμης καθημερινότητας. Aπό την άλλη, όλα θα ήθελαν λίγες ακόμη συγκινήσεις με τραγούδια και παιχνίδια, μια τελευταία κουβέντα με τις καλοκαιρινές τους φιλίες, ένα χαμόγελο... Tο τετράδιο είναι κενό για να γράψουν τα παιδιά ότι θέλουν, για να εκφραστούν. Η επιστροφή θα διαρκέσει όσο ακριβώς χρειάζεται. Συνήθως κρατάει 12 μήνες... συνέχεια...
Τρίτη 8 Ιουλίου. Μία επισκέπτρια κάθεται στο ταβερνάκι του Κάρολου και απολαμβάνει το φαγητό της. Ο περίπατος που έχει προηγηθεί, της έχει διεγείρει συναισθήματα και έμπνευση.
Σε ένα σχολικό τετράδιο που βρίσκεται πρόχειρο, αποτυπώνει τις σκέψεις της.
Σας τις παρουσιάζουμε, ευχαριστώντας την.
17 Aυγούστου 2013. Hμέρα επιστροφής στο χωριό. Eννέα προσωπικά σχόλια για την κατασκήνωση που μοιάζουν σαν αποχαιρετισμοί για το καλοκαίρι. Λίγη νοσταλγία την τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Σε εννιά μήνες όλα αυτά θα είναι ξανά εδώ!
Tα παιδιά ξεκινάνε να γράφουν...
Η ιδέα ήρθε από τον Νίκο. Το τετράδιο ήταν της Μαρίνας και παραχωρήθηκε στα παιδιά. Εκείνα έπρεπε να γράψουν λίγες λέξεις. Εμείς με αγωνία περιμέναμε να τις διαβάσουμε. Τα παιδιά χρησιμοποίησαν απλόχερα τις πιο γλυκές λέξεις που ήξεραν. Σαν συνταγή τούρτας φαινόταν!
Το μυστικό για να περνάμε καλά μέσα από τις δέκα προσωπικές σημειώσεις των παιδιών!