φωτογραφίες

Kανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε πραγματικά ξεκίνησε η τέχνη της καλαθοπλεκτικής στο χωριό μας. Δυστυχώς από τα διάφορα ενοριακά έγγραφα δεν αντλούμε τέτοιες πληροφορίες. Λογικά, τα χρήματα από την κατασκευή καλαθιών πρέπει να έμεναν ως έσοδο στους καλαθοπλέκτες και όχι στην Εκκλησία.

Τα έσοδα της τελευταίας γύρω στα 1850-1880 προέρχονται είτε από προσφορές των πιστών (απευθείας ή μέσω λεγάτων και «οφφέρτας»/φέρτας), είτε από πώληση προϊόντων, κυρίως από «καρπό», μιγάδι, «φασούλια», κλήματα, μούστο, «καρσί» (κρασί), σύκα, ορνούς και βελανίδια· και λιγότερο από κουκούλια μεταξιού, αγρέλια, φύλλα (ως τροφή ζώων), «οξύδια», μυζήθρα, κολοκύθια, ψωμί και, τέλος, από πώληση του μεριδίου νερού της πηγής που αντιστοιχούσε στις εκκλησίες του χωριού. Ποτέ δεν διαβάζουμε για πώληση κανίστρων και καλαθιών. Η μόνο πληροφορία που έχουμε είναι ό,τι το 1877 η ενορία του χωριού παραγγέλει και αγοράζει ,από κάποιον χωρικό, έναν χαλικολόγο (=μεγάλη καλαθοπλεκτική κατασκευή, από λυγαριά, για την μεταφορά χαλικιών) για κάποιες οικοδομικές εργασίες. συνέχεια...

Παλιές φωτογραφίες στην σημερινή εικόνα

Πέσαν στα χέρια μας διάφορες παλιές φωτογραφίες. Σε μερικές από αυτές σκεφτήκαμε ότι άξιζε να φωτογραφίσουμε την σημερινή τοποθεσία για σύγκριση.

Κάνοντας κλικ στις εικόνες μεγαλώνουν.

Οι παλιές φωτογραφίες προέρχονται από τον Δ.Βίδο (Ζ) και από τον Αντώνη Ξενόπουλο. Οι σύγχρονες είναι δικές μου, από το καλοκαίρι του 2011.

Αν έχετε παλιές φωτογραφίες και θέλετε να μας στείλετε: info(at)volax.gr, εξηγώντας με δυο λόγια τι ή ποιούς δείχνουν. 

Το Σάββατο πριν από τη γιορτή των Βαΐων, όταν είχε νυχτώσει για τα καλά, έπεσε ομίχλη. Tο σύννεφο ανέβηκε απ' τη Γρίζα, σπρωγμένο από το βοριά. Βγήκαμε έξω για φωτογραφίες. Όλα ήταν μούσκεμα, δεν φύσαγε, δεν άκουγες θορύβους, δεν έβλεπες πέρα από τα δέκα μέτρα!

Mετά από καιρό μάθαμε πως την Πέμπτη μετά το Πάσχα, ημέρα του πανηγυριού της Καλαμάν, είχε επίσης ομίχλη. Tις φωτογραφίες μας τις παραχώρησε ο Νίκος Καλιαμούτος.

Η πανηγυρική λειτουργία γίνεται πρωί της Κυριακής του Πάσχα και ολοκληρώνεται με τη λιτανεία της Ανάστασης,στα δρομάκια του χωριού. Όσο προχωράει η λιτανεία, μικρά και μεγάλα παιδιά σημαίνουν τις καμπάνες και κάνουν κρότους με παλιά τριμπόνια και δυναμιτάκια! Aς δούμε ένα μικρό βιντεάκι που παρουσιάζει την Ανάσταση στο χωριό.

Ευχαριστούμε την Λουκία Σιγάλα για τις φωτογραφίες!

Πρόσφατα, μια επισκέπτρια της Βωλάξ απευθύνθηκε στον φίλο της και του είπε: «Δεν είναι αυτό το χωριό που είχαμε έρθει τότε. Εκείνο ήταν μικρό και δεν είχε τίποτα... Είναι άλλο σου λέω, είμαι σίγουρη!»

Ήταν Δεκαπενταύγουστος του 1988, όταν ο φακός μια βιντεοκάμερας –σπάνιο για εκείνα τα χρόνια– προσπάθησε να καταγράψει τις γωνιές του χωριού μας, χωρίς να γνωρίζει ότι κατέγραφε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.

Τον Αύγουστο του 2010, εικοσιδύο χρόνια μετά, δοκιμάζουμε να κάνουμε την σύγκριση με το «σήμερα». Φωτογραφίζουμε το χωριό από την ίδια θέση ώστε να μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση του τότε με το τώρα.

Δυστυχώς κάποιες φωτογραφίες δεν μπορούμε πλέον να τις αναπαράγουμε καθόλου: Νέα σπίτια εμφανίζονται μπροστά από τη θέση που είχε πάρει τότε ο φακός ή, πάλι, καινούργια οικήματα βρίσκονται ακριβώς επάνω στα σημεία που κάποτε υπήρχαν υπολείμματα πέτρινων τοίχων και γκρεμισμένων δομάτων.

Ξεκινάμε με το πρώτο μέρος αυτής της προσπάθειας.

Πηγή φωτογραφιών υπήρξαν:
Ντοκιμαντέρ, διάρκειας μίας ώρας, με τίτλο «Βωλάξ 1988»
Για τις φωτογραφίες του 2010: Leopold Dustal, Δημήτρης N. Βίδος

Φεβρουάριος 1642

Η πρώτη επίσημη καταγραφή του χωριού, βρίσκεται στον Κατάλογο Πρωτογέρων του 1621, στην ποιμαντική επίσκεψη του επισκόπου Νικόλαου Ρήγου στις 13 Φεβρουαρίου 1642. O επίσκοπος επισκέφτεται την παλιά ενορία του χωριού.

1907

Η εκκλησία που φαίνεται (μπροστά) ήταν η παλαιά ενορία της Bωλάξ (από καρτ ποστάλ της εποχής). Έπεσε το 1911 και από τότε χρησιμοποιείται το ενοριακό κοιμητήριο του αγίου Ιωάννη (πίσω). Στην θέση της γκρεμισμένης ενορίας υπάρχει σήμερα ένα μικρό εικονοστάσι.
 

1950

Tο ίδιο σημείο την δεκαετία του '50. Τις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα πολλοί νέοι εγκατέλειπαν το χωριό με κάθε τρόπο. Η υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής στην πόλη τροφοδοτούσε τα όνειρά τους.

Καλοκαίρι 1985

Οι... αθηναίοι γυρίζουν και χτίζουν εξοχικά. Τα μισά σπίτια είναι ερειπωμένα, με πεσμένες στέγες ή γεμάτα ποντίκια. Υποτυπώδης χωματόδρομος οδηγεί στο χωριό.

Αύγουστος 2008

Πολλά δέντρα και πράσινο, σχεδόν κανένα ερειπωμένο σπίτι. Πλέον υπάρχει κατάστημα με σουβενίρ, δύο ταβέρνες, θέατρο, μουσείο και ιστοσελίδα!