Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

1995

Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα 1995.   Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις

Υπάρχει μια ρήση που λέει: «Ο δρόμος για την κόλαση είναι οι καλές προθέσεις». Δυστυχώς, το νέο έργο του Συλλόγου στην περιοχή που καλούμε Άπλωμα ή του Βουράκ' η Πλάκα, κατέστρεψε βράχο (για την ακρίβεια ολοκλήρωσε την καταστροφή που είχε ξεκινήσει με την διάνοιξη του δρόμου), βράχο που εμείς ως παιδιά ονομάζαμε «θρόνο». Ο θρόνος ήταν ένας φυσικός πέτρινος «καναπές» που καθόσουν επάνω του και έβλεπες μακριά, από το Σκλαβοχωριό αριστερά μέχρι την Κολυμπήθρα και τον Άγιο Φύλακτο στο βάθος.

Έβλεπες πέρα από τις κορυφογραμμές ως τα βουνά της Άνδρου και άκουγες το πανηγύρι στο Αγάπη το Πάσχα ή τους πυροβολισμούς των κυνηγών το Σεπτέμβριο πίσω από τον Άη-Γιάννη του Φαλατάδου. Και αυτά ήταν τα κοντινά... Αν σήκωνες το κεφάλι επάνω, όταν ο ήλιος είχε δύσει, έβλεπες με θαυμασμό και έκπληξη όλο τον ουράνιο θόλο με τη Μεγάλη Άρκτο και τους υπόλοιπους αστερισμούς. Κάποια καλοκαίρια, μάλιστα, αν είχες τύχη και βρισκόσουν στον θρόνο, μπορούσες να δεις βροχές από διάττοντες αστέρες που έσχιζαν τους ουρανούς του πλανήτη... Εμείς, όλοι μαζί, μαζευόμαστε πολύ συχνά και διαχωρίζαμε τα πεφταστέρια από τα κινούμενα φώτα των αεροπλάνων, ή λέγαμε περίεργες ιστορίες και παραμύθια, τυλιγμένοι με κουβέρτες και ξαπλωμένοι στη πλακούρα...

Ο βράχος αυτός, λοιπόν, μας έκανε να αισθανόμαστε ως μικροί θεοί που κάθονται στον θρόνο τους και παρακολουθούν, εποπτεύουν και ελέγχουν τις πράξεις των ανθρώπων και τα έργα της φύσης...

Στις 29 Ιουλίου του 1995, στον ίδιο αυτό χώρο, περπάτησε ο... θεός Διόνυσος, σε μια αξέχαστη παράσταση: στις Βάκχες του Ευριπίδη, το μοναδικό έργο της αρχαιότητας, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος θεός! συνέχεια...

Zακ και Σοφία Bίδου

Το παρόν άρθρο καταγράφει όλες τις εκδηλώσεις που έφεραν σε πέρας, μέσω του Συλλόγου, δύο πνευματικοί άνθρωποι και αποτελεί το μικρότερο αφιέρωµα που θα µπορούσε να γίνει σ' αυτούς τους πρωτεργάτες της πολιτιστικής ζωής του χωριού. Στον Ιάκωβο και την Σοφία Βίδου. ∆υο ανθρώπους που οραµατίστηκαν ένα υπαίθριο θέατρο και ένα λαογραφικό μουσείο σε ένα χωριό 23 ατόµων...

Μετά από 20 χρόνια επίμονης και συνεχούς προσπάθειας για την αναμόρφωση του χωριού από τον Σύλλογο, πέρα από τα βασικά έργα υποδομής, οφείλαμε να καταγράψουμε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις (1985-2005). Από τα πρώτα χρόνια, όπου οι εκδηλώσεις γινόντουσαν στην Αθήνα (στις αίθουσες του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων) με την ευγενική φιλοξενία και συν-διοργάνωση του αδ. Γεώργιου, μέχρι τα εγκαίνια του ολοκαίνουργιου υπαίθριου θεάτρου (Σάββατο 25.07.1998) από την αξιοσέβαστη άμια Λουκία, τη γηραιότερη κάτοικο του χωριού. 

συνέχεια...