2012
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα 2012. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Το καλοκαίρι του 2012, όταν κάναμε την κατασκήνωση στην Καλαμάν, κοιμηθήκαμε σε μία σκηνή που είχε φέρει ο Νίκος. Για να κερδίσουμε χρόνο στήσαμε μόνο το κύριο σώμα της σκηνής, χωρίς το επιπλέον κάλυμμα. Το μέσα ύφασμα ήταν κυρίως σίτα.
Αποτέλεσμα ήταν πως όταν ξαπλώσαμε το βράδυ να κοιμηθούμε, αντικρύσαμε το θέαμα που φαίνεται στην φωτογραφία...
O Σύλλογος "H Bωλάξ" σας καλεί στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του συλλόγου που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, το Σάββατο 12.01.2013 (19.00) στην ταβέρνα "Δημήτρης" [Αγίας Βαρβάρας 112, Παλαιό Φάληρο] και στη Βωλάξ, την Δευτέρα 21.01.2013 (19.00), στην ταβέρνα «Ρόκκος».
Επίσης, θα γίνει απολογισμός για το 2012 και εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ.. Θα προηγηθεί συζήτηση για τα έργα που έγιναν και για αυτά που θα πρέπει να γίνουν. συνέχεια...
Έφτασε η ήμερα που πολλοί από μας στο χωριό περιμέναμε: Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2012. Από τις 07:30 το πρωί είχαμε συγκεντρωθεί όλοι μας και η εφετινή φθινοπωρινή εκδρομή του χωριού μας, ξεκινούσε... Προορισμός; Τα χωριά του καταπράσινου και ειδυλλιακού Πάρνωνα!
Η παρέα μικρή –ίσως μικρότερη από κάθε άλλη φορά– όμως, πάντα, τόσο ζεστή και κεφάτη. Παρά τους μικρούς και τους μεγαλύτερους που μας έλειψαν, ο χρόνος που είχαμε να βρεθούμε όλοι μαζί, τα κεράσματα, τα ανέκδοτα και οι διηγήσεις, κατόρθωσαν γρήγορα να μας ζεστάνουν. Xαλαρώσαμε, ξεκουραστήκαμε και ήρθαμε όλοι μας πιο κοντά σε ένα κατάφυτο μέρος που διατηρεί αναλλοίωτη την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του.συνέχεια...
Για να θυμούνται τα παιδιά και να μαθαίνουν οι απόντες...
Ουέστα!
Επιτέλους, σας δίνουμε μονταρισμένο το βίντεο από τα πλάνα της κατασκήνωσης.
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Σας δίνουμε την «ιστορία-πίσω-από -τον-μύθο» (βραδυνή πυρά του Camp, 9.08.2012) που δικαιολογούσε τι ήταν αυτό που έψαχναν οι ομάδες στο Κυνήγι του Θησαυρού. Μας την μετέφερε ο μπαρπα-Μητς...
Πρόλογος
Το παραμύθι είναι μια φανταστική προφορική διήγηση, που συνήθως αποτελείται από πολλά και διαδοχικά επεισόδια, και πολλές φορές από διαφορετικές ιστορίες όπου η μία σε οδηγεί στην επόμενη. Το παραμύθι διαφέρει από τον μύθο, είναι παρά-τον-μύθο, γι αυτό και λέγεται παραμύθι. Λένε πως όλος ο κόσμος του πρωτόγονου ανθρώπου, η θεωρία και ο φόβος του για τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, η πίστη του στη μαγεία και οι δεισιδαιμονίες του, η πίστη του στις υπερφυσικές ικανότητες των μάγων, η στενή του σχέση με τα ζώα –τα οποία θεωρούσε συντρόφους, τα όνειρα που έκανε και τον μετέφεραν σε άγνωστους τόπους με τρόπο ανεξήγητο, πέρασε μέσα στα παραμύθια.
Λένε ακόμη πως συνέχεια...
Συνεχίζοντες στην συνηθισμένη τακτική της ιστοσελίδος μας, καταγράφωμεν όλας τας θερινάς εκδηλώσεις εις το χωρίον Βώλαξ (θέρος του 2012).
10 Ιουλ. Θέατρο Σκιών «Αθανασίου»
10 Ιουλίου. Εις εποχάς παλαιοτέρας την ψυχαγωγίαν συνοικιών τινών ανελάμβανεν ο Καρακιόζης μετά του αχωρίστου αυτού συντρόφου Χατζή-Αϊβάτη. Τελευταίως πως, ο αντιπρόσωπος του θεάτρου της Ανατολής άρχισε να αναγεννάται εκ της τέφρας του. Ο αθηναϊκός θίασος της οικογενείας Αθανασίου, όστις ορκισθείς προς αυτήν την κατεύθυνσιν, ανέλαβε με επιτυχία το βάρος της παραστάσεως.
Το σκεφτόμασταν έναν ολόκληρο χρόνο, ίσως και περισσότερο. Τα παιδιά έδειχναν να το περιμένουν όσο τίποτε άλλο. Οι συσκέψεις του Χειμώνα και η τακτική αλληλογραφία για το «πότε», το «πως» και το «τι» ολοκληρώθηκαν. Το καλοκαιρινό Camp για τα παιδιά του χωριού ήταν γεγονός. Τι χρονιά κι αυτή!
Έχουν περάσει τρεις βδομάδες περίπου από το μεσημέρι της 9ης Αυγούστου όπου όλοι μαζί, μια παρέα, ξεκινούσαμε μια μικρή «εναλλακτική» περιπέτεια στη φύση της Βωλάξ. Προχτές, συναντήθηκα με τον Νίκο και τα παιδιά και μου έδωσε τις φωτογραφίες από αυτό το διήμερο. Όλο το βράδυ τις χάζευα και σήμερα είπα να γράψω δυο-τρία πράγματα, όχι τόσο για αυτούς που δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος, αλλά για αυτούς που συμμετείχαν και θα ήθελαν απεγνωσμένα –όπως εγώ– να επαναφέρουν, τώρα στο αποκαλόκαιρο, τις γλυκές αυτές μνήμες. συνέχεια...
Η ιδέα ήρθε από τον Νίκο. Το τετράδιο ήταν της Μαρίνας και παραχωρήθηκε στα παιδιά. Εκείνα έπρεπε να γράψουν λίγες λέξεις. Εμείς με αγωνία περιμέναμε να τις διαβάσουμε. Τα παιδιά χρησιμοποίησαν απλόχερα τις πιο γλυκές λέξεις που ήξεραν. Σαν συνταγή τούρτας φαινόταν!
Το μυστικό για να περνάμε καλά μέσα από τις δέκα προσωπικές σημειώσεις των παιδιών!
Με κάποιο ακατανόητο για μένα τρόπο, τα βαριά σύννεφα έφυγαν και τα χείλη μου αρχίζουν να αισθάνονται την γεύση της αλμύρας. Σηκώνω το χέρι μου ψηλά για να μειώσω το έντονο φως που με τυφλώνει.
Σε λίγες μέρες θα ξαπλώσω στις αμμουδιές του νησιού και θα κοιτάξω πέρα, λίγο πριν το τέλος του ουρανού, την ίδια στιγμή που το μελτέμι θα μπλέκει τα μαλλιά μου. Tα πόδια μου θα ακουμπήσουν στιγμιαία στον βυθό και θα μου φέρουν για παρέα λίγη άμμο, που θα ξαναβρώ τον χειμώνα στο πάτωμα του αυτοκινήτου.συνέχεια...