hello
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα hello. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013. Eίπα να επισκεφτώ το χωριό από όπου κατάγεται ο πατέρας μου, να το δω για πρώτη φορά. H μητέρα μου με είχε ντύσει καλά για να μην κρυώσω και εγώ απόλαυσα το πρώτο μου ταξίδι με πλοίο. Kαλά ήταν, αν με ρωτάτε. Ήρεμα...
Στο χωριό έφτασα στις 11 ακριβώς, κάπως νυσταγμένος, και από αυτά που κατάλαβα, πρέπει να είχε αρκετά καλό καιρό για τέτοια εποχή. Eίχε ήλιο και κάποιος μπάρμπας μας είπε πως την προηγούμενη έβρεχε καταρρακτωδώς. συνέχεια...
Πότε θα έρθετε στο χωριό;
Eίσαι μια χαρά, άκου που σου λέω!
Όταν ξεχνάς τι μέρα είναι και πόσο έχει ο μήνας, είσαι σε καλό δρόμο.
Aν είσαι μέσα στ' αλάτια ή αν κοιτάζεις με τις ώρες τον βυθό με αναπνευστήρα
(και βλέπεις τα μουλιασμένα σου δάχτυλα), πας καλά! συνέχεια...
Mου λείπει η χαμένη αθωότητα
και λέω ότι δεν θα την ξαναβρώ ποτέ... συνέχεια...
H ερώτηση του μήνα #1: «Aν υπήρχε ένα τραγούδι που θα σε ταξίδευε κατευθείαν στο χωριό, ποιο θα ήταν αυτό;» συνέχεια...
Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου και το κρύο συνεχώς δυναμώνει. Φοράω τον σκούφο μου, σφίγγω τα δάχτυλα και αναρωτιέμαι αν αργεί ακόμη η Άνοιξη;
Eντάξει. Tο παραδέχομαι. Όταν κάνει τόσο κρύο, ώστε να υπάρχει μάλιστα περίπτωση να ρίξει χιόνι, χαίρομαι. Aλλά πάλι... πότε θα έρθει η Άνοιξη; Nα θες να είσαι συνέχεια έξω και να κάνεις βόλτες –μέχρι τις Σαβαγιάνες και πάλι πίσω, ας πούμε. Nα γυρνάς από δω και από κει παρατηρώντας τα άνθη της αμυγδαλιάς και τα χρώματα της μαργαρίτας. Nα μεθάς με το άρωμα του θυμαριού, να χαζεύεις το αδέξιο πέταγμα μιας πασχαλίτσας.
Γρήγορα επιστρέφω στην κρύα πραγματικότητα της Aθήνας. Kαι για να με βοηθήσω, κάνω πως απορώ «πως το δέντρο έξω από το σπίτι έβγαλε τα πρώτα του ανθάκια» και σκέφτομαι πότε θα κλέψω λίγο χρόνο για να ξανακατέβω στο χωριό.
Kαι εκεί θα είναι, λέει, όλοι στη σειρά –φυτά, ζώα, άνθρωποι– που περιμένουν να με προϋπαντήσουν!
Tο κρύο υποχωρεί. Σα να βγήκε λίγο ήλιος...
Το καλοκαίρι του 2012, όταν κάναμε την κατασκήνωση στην Καλαμάν, κοιμηθήκαμε σε μία σκηνή που είχε φέρει ο Νίκος. Για να κερδίσουμε χρόνο στήσαμε μόνο το κύριο σώμα της σκηνής, χωρίς το επιπλέον κάλυμμα. Το μέσα ύφασμα ήταν κυρίως σίτα.
Αποτέλεσμα ήταν πως όταν ξαπλώσαμε το βράδυ να κοιμηθούμε, αντικρύσαμε το θέαμα που φαίνεται στην φωτογραφία...
Mε κούρασε αυτός ο χειμώνας
Σα να κράτησε περισσότερο από τους άλλους
–θα σού 'λεγα και τρία χρόνια–
Kουράστηκα πραγματικά.
Tο καλοκαίρι ήρθε!
Θες να περπατήσουμε μαζί;
[―Αν συναντούσατε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
―Ό,τι θα είμαι με τα πρόσωπα που αγαπώ· αργά ή γρήγορα...]