Ο 84χρονος Γεώργιος Δεληγιάννης, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έγραψε κάποια πράγματα για τον ντον Γιώργη Φυρίγο: «[…] Ο αείμνηστος καθολικός ιερέας ήτο ένας ιδιαίτερα χαρισματικός άνθρωπος! Εκτός από το μέγιστο ύψος των γνώσεών του σε ποικίλα θέματα, πέραν των θρησκευτικών, ήτο μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια!! Πέραν όμως αυτού, είχε θαυμάσιο χιούμορ. Ήτο δε εξαίρετος φίλος με τον αείμνηστο πατέρα μου και σας λέω περιστατικά, όπως λέμε, από πρώτο χέρι.

• Μιαν ημέρα τον βλέπει ο πατέρας μου που κατέβαινε από χωριά της περιοχής της Στενής, χωρίς τον γαίδαρό του. Τότε, ο κόσμος κατέβαινε από έναν δρόμο που είναι απέναντι από την βενζίνη BP. Όταν τον είδε ο πατέρας μου, του λέει, καλημέρα παππα-Γιώργη, με τα πόδια κατεβαίνεις από το χωριό; Βρε Πέτρο γιατί με ρωτάς; Μήπως μ’ είδες καμιά φορά να κατεβαίνω με τα χέρια μ’…

• Μιαν άλλη φορά είχε πάει ένας και του ζήτησε λίγα χρήματα, να τον βοηθήσει. Ο παπα-Γιώργης του λέει, άνοιξε το συρτάρι μ’ στο μπουφέ και πάρε αυτά που θες! Ευχαριστώ παππά μ’ και μεθαύριο θα στα φέρω. Ήλθεν ο άνθρωπος μεθαύριο και του λέει, παππά μ’ σού’φερα τα χρήματα. Ο παππα-Γιώργης του λέει, άνοιξε το συράρι και βάλτα μέσα. Ο άνθρωπος πήγε στο μπουφέ, άνοιξε το συρτάρι, έκανε ότι βάζει μέσα τα χρήματα αλλ’ όμως δεν τά’βαλε!
  
  Μετά από δυο τρεις μέρες, ξανάρχεται και του λέει, παππά μ’ θέλω να μου δώσεις πάλι τόσα χρήματα! Ο παππάς του λέει το ίδιο, άνοιξε το συρτάρ και πάρε αυτά που θες. Ο άνθρωπος πήγε, άνοιξε το συρτάρι και λέει στον ιερέα, παππα-Γιώργη, δεν έχ’ στο συρτάρι λεφτά… Τότε ο παππα-Γιώργης, με ήρεμο τρόπο αφού ήξερε τα πάντα, του λέει, αμ τι να σ’ κάνω σήμερα; Ας τά’βαζες προχτές μέσα στο συρτάρ για να τά’χες τώρα που τα θες!

[…] Τέτοια παρόμοια περιστατικά είχε καθημερινά ο αείμνηστος παππα-Γιώργης».

Ο καλός φίλος Μάνθος Πρελορέντζος μας έστειλε τις τρεις ιστορίες του ντον Γιώργη, του κ. Δεληγιάννη. Μαζί με αυτές, μας έστειλε και τη φωτογραφία του ντον Φιοράντη. Ρωτήσαμε τον Ζακ, δήθεν αδιάφορα, αν θυμάται ποιος είναι αυτός επάνω στο γαϊδουράκι, μπας και είναι τελικά ο ντον Γιώργης Φυρίγος. Η απάντηση που μας έδωσε, ήταν αυτή:

• «Ω, ο ντον Φιοράντης, τον θυμάμαι καλά! Αυτός έμενε στα Κιόνια και είχε έναν μικρό σκύλο, για παρέα. Επειδή του άρεσε του παππά το τσιγάρο, είχε κάνει το εξής: έδενε ένα μικρό σακουλάκι στο λαιμό του σκύλου. Όταν τον φώναζε κοντά του και έβαζε καμιά δραχμή μέσα στο σακουλάκι, είχε μάθει ο σκύλος και έτρεχε σε έναν μικρέμπορα, εκεί —δε θυμάμαι τ’ όνομά του—, και αυτός έπαιρνε το φραγκάκι απ’ το σακούλι κι έβαζε μέσα ένα πακέτο τσιγάρα. Ο σκύλος έτρεχε πίσω στον ντον Φιοράντη και αφού δεχόταν τα χάδια του, ο παππάς κάπνιζε το σιγαρέτο του και ξεκουραζόταν».

Από τις ιστορίες του ντον Γιώργη ανεβάσαμε τις δύο από αυτές, εκείνες που δεν υπάρχουν μέσα στο ομώνυμο βιβλίο. Η τρίτη αφορούσε τον παροιμιώδη φόβο του ντον Γιώργη πως πλησιάζει η ώρα του να πεθάνει, κάτι που στο τέλος, τον έκανε να πετάξει έξω από το παράθυρο το καλό του ξυπνητήρι...