Στις 19 Αυγούστου του 1999 (ώρα 19:15-19:58) είχαμε μια λειτουργία στην Καλαμάν. Την ακολούθησε μια μικρή γιορτή για τα 25 και πλέον χρόνια μετά την πρώτη εφημερία του π. Γιώργη Ανδριώτη στη Βωλάξ.

Μετά το πέρας της λειτουργίας ο γραμματέας του Συλλόγου Ζακ Βίδος πήρε το λόγο:

«Σεβαστέ μας πατέρα Γεώργιε και αγαπημένε μας εφημέριε, δεν έχουμε λόγια για να σας ευχαριστήσουμε για τα όσα έχετε κάνει για το χωριό μας. Είναι πάρα πολλά, μέσα σ' αυτά τα 25-26 χρόνια, και σίγουρα δε θα μπορέσουμε να τα θυμηθούμε όλα. Θα ήθελα όμως να προσπαθήσω να απαριθμήσουμε ορισμένα.

»Πριν όμως, να θυμίσω ότι ο δρόμος στο Βωλάξ, που ανοίχτηκε γύρω στα 1972-'73, λίγο καιρό πριν να αναλάβετε το χωριό μας και να προσφέρετε τις υπηρεσίας σας, δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Ο δρόμος αυτός, ξέρετε όλοι, σε τι κακή κατάσταση βρισκόταν και ιδίως τον χειμώνα πόσο δύσκολο φάνταζε αυτό. Επί 25 χρόνια με το αμάξι του –πόσες φορές άραγε θα κακοποιήθηκε και αυτό– ερχόταν αγόγγυστα χωρίς να πει ούτε μια κουβέντα, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα παράπονο.

»Εμείς, όταν ερχόμαστε την Άνοιξη, κλείναμε τις λακούβες και φροντίζαμε τον δρόμο για να περάσουμε. Ο πατέρας όμως, όλο τον Χειμώνα ερχόταν με ομίχλη, με νερά και μερικές μάλιστα φορές ήταν αναγκασμένος να αφήσει το αυτοκινητό του στο Μπορό και νά 'ρθει με τα πόδια να τελέσει την θεία λειτουργία. Μάλιστα, υπήρξαν τουλάχιστον 4 φορές όλα αυτά τα χρόνια, που άφησε το αυτοκίνητο στον Κρόκο για να έρθει με τα πόδια λόγω χιονιού... Και όλοι ξέρετε ότι πάντοτε είναι στην ώρα του –μάλιστα είναι μισή ώρα πιο πριν για να μπορέσει να προετοιμαστεί και να μας περιμένει όλους μας στην εκκλησία.

»Ας μείνουμε όμως στα όσα έκανε για το χωριό μας. Κατ' αρχάς είναι πάρα πολλά στην ίδια την εκκλησία του χωριού, και τα ξέρετε: το Βήμα με την Παναγία επάνω, τη θέρμανση με τα καλοριφέρ και τα χαλιά κάτω, τη φροντίδα με τις ανακαινίσεις στη σακριστία και το παπαδικό, το άσπρισμα κάθε χρόνο και πάει λέγοντας. Για τον Άγιο Μάρκο, αν σήμερα θα ήθελαν κάποια μέρα –κυρίως όσοι βρίσκονται στην Αθήνα– να επιστρέψουν και να ταφούν στη γη που τους γέννησε, είναι γιατί ο πατέρας είχε την ιδέα να φτιάξει το νεκροταφείο που το έχουμε και το καμαρώνουμε. (σσ. παρεμβαίνει ο π. Γιώργης και αναφέρει: «Μαζί με τον Σύλλογο») 

»Αυτό είναι μια άλλη πτυχή της συνεργασίας, αγαστής συνεργασίας, που επί 20 χρόνια όταν ζητήσαμε κάποιο κομμάτι που ανήκε στην εκκλησία για δρόμο, αποχέτευση ή πλατεία, ο πατέρας το παραχώρησε στον Σύλλογο και μας βοήθησε. Πραγματικά συνεργαστήκαμε άψογα και αν σήμερα το χωριό είναι αυτό που είναι, οπωσδήποτε σε μεγάλο βαθμό το οφείλει στον πατέρα Γεώργιο. Στην ουσία, αυτό ακόμη το πανηγύρι της Καλαμάν, το ανέστησε εκείνος ενώ, είχε σταματήσει όπως πολλοί θα ξέρετε. 

»Αυτά όμως είναι η μία πλευρά. Έχουμε και την πνευματική πλευρά από αυτόν που πάντοτε μας δίνει το παράδειγμα ως καλός ποιμένας, αυτός που είναι πάντα πρώτος στις προσευχές και τολμώ να πω πατέρα ότι ακολουθούμε και μεις από κοντά. Σου ζητάμε συγγνώμη, αν μερικές φορές σε πικράναμε –και θα πρέπει να είναι πολλές μέσα σε 25 χρόνια! Είναι όμως, φυσικό αυτό το πράγμα.

»Ελπίζω και εύχομαι να είστε πάντα σιδερένιος και να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο σας με τον ίδιο ζήλο, με τον ίδιο μόχθο και με την ίδια αγάπη και σας υποσχόμεθα στο μέλλον να είμαστε πιο προσεκτικοί απέναντί σας και απέναντι στη Εκκλησία. Ως ελάχιστη ευγνωμοσύνη ο Σύλλογος, για τα όσα έχετε κάνει, σας προσφέρει αυτό το μικρό ταπεινό δώρο από την Ιταλία (σσ. ένα πετραχείλιο). Σας ευχαριστούμε πολύ». 

(σσ. ακολούθησε ένα μικρό συγκινητικό λογίδριο από τον κ. Γιάννη Φυρίγο)

Πηγή πληροφοριών υπήρξαν:
Aπομαγνητοφώνηση της βιντεοκασέτας με την τιμητική εκδήλωση, 1999
Για την μεταφορά: mix_06.2015