Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

Η βεγγέρα ήταν ένα από τα έθιμα που ανέπτυσσαν την κοινωνικότητα αναμέσα στους κατοίκους ενός χωριού, κυρίως τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τα βράδια, λοιπόν, μια παρέα ή μια οικογένεια επισκεπτόταν κάποια άλλη οικογένεια του χωριού, όπου ξεκινούσαν όλοι μαζί, με το φανάρι αναμμένο για να φωτίζει το δρόμο, και έφταναν στον τελικό προορισμό, ένα φιλικό ή συγγενικό σπίτι.

Η Βάλυ Βαϊμάκη γράφει στο βιβλίο της: «Οι βεγγέρες, οι βραδινές συγκεντρώσεις από σπίτι σε σπίτι, πήραν το όνομά τους από τη λέξη φεγγέρες, καθώς στα παλιά χρόνια γίνονταν στις αυλές των σπιτιών κάτω από το φέγγος της σελήνης. Οι φιλικές αυτές συγκεντρώσεις κρατούσαν συνήθως μέχρι τις 10 το βράδυ και οι οικοδεσπότες πρόσφεραν στους καλεσμένους τους σύκα, σταφίδες, μουσταλευριά, ρακί. Στη διάρκειά τους οι γυναίκες έπλεκαν (σσ. την προίκα της κόρης τους), έκλωθαν μαλλιά προβάτων, μπάλωναν και συζητούσαν θέματα σχετικά με το νοικοκυριό, ενώ οι άντρες διηγούνταν ιστορίες σχετικά με την πολιτική ή τη δουλειά τους».

Βεγγέρα (από το ιταλικό veggheria) ή εσπερία (μτγν. εσπερίδα), όπως λεγόταν στην καθαρεύουσα, ήταν ένα από τα πολύ παλιά έθιμα της Τήνου και φυσικά του χωριού. Εμείς, θυμόμαστε ως παιδάκια να έρχονται παρέες στα σπίτια μας τραγουδώντας και να τους δίνουν ζωμό (αλλά και ρακή). Ήταν τα καλοκαίρια της δεκαετίας του΄80-'90... Από το 1988 και μετά, δεν έλειπε ποτέ το γνωστό «άσμα» (σε στίχους Τάκη Μουσαφίρη): 

«Το ξέρω οι άντρες δεν κλαίνε
το ξέρω πως είναι ντροπή
μα ένα σου λέω μονάχα
να μη σε βρει

Όσο δυνατός κι αν είσαι
όσο αν αντέχεις κι αν κρατάς
άνθρωπος είσαι, άνθρωπος είσαι
άνθρωπος είσαι και λυγάς!

Το ξέρω οι άντρες δεν κλαίνε
μα τέτοιες στιγμές πώς κρατάς
και σκέψου αν δεν είχα κι εσένα
να μ' αγαπάς

Όσο δυνατός κι αν είσαι
όσο αν αντέχεις κι αν κρατάς
άνθρωπος είσαι, άνθρωπος είσαι
άνθρωπος είσαι και λυγάς!»

(δις και με κορώνα οι τελευταίοι δύο στίχοι)

 

Πηγή πληροφοριών υπήρξαν:
Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (τρίτη έκδοση), Ν. Π. Ανδριώτης, ΙΜΤ, 1995
Ανεξερεύνητη Τήνος, Βάλυ Βαϊμάκη, Road, 1995

Για την μεταφορά: dvidos, 7_2015

Μοιραστείτε το