H Bωλάξ είχε σχετική επάρκεια προϊόντων. Mικρό χωριό, οι κάτοικοι ολιγαρκείς, μαγαζάκια σχεδόν ανύπαρκτα. Φούρνοι για ψωμί υπήρχαν 4-5 σε όλο το χωριό. Οι κάτοικοι πουλούσαν στη Χώρα τα καλάθια που έφτιαχναν, καθώς και λίγα οπωροκηπευτικά από τα χωράφια τους –ντομάτες, φρέσκα φασολάκια. Συνήθως τα κατανάλωναν οι ίδιοι αλλιώς, τα φόρτωναν στα υποζύγια και κατέβαιναν στη Χώρα (με μια συχνότητα 2 φορές περίπου το μήνα) για να τα πουλήσουν.

Μόνοι τους έφτιαχναν το κρέας της χρονιάς, τα σπιτικά γλυκά, ρακί, κρασί, ακόμη και σαπούνια. Tο αλάτι το μάζευαν από την Λιβάδα. Στον Κουμάρο (κυρίως) και στον Σκαλάδο κάλυπταν κάποιες άλλες ανάγκες: αγόραζαν ρύζι, μακαρόνια, ζάχαρη.

Περισσότερο λοιπόν για την εξηπηρέτηση των αναγκών των κατοίκων και την έμφυτη κοινωνικότητά τους και λιγότερο από εμπορική διάθεση, γύρω στα 1920, λειτούργησε ένα καφενείο που εκτελούσε και χρέη μικρομπακάλικου από τον Ιακώβο Γ. Βίδο (1872-1928). Μετά τον θάνατό του ο χώρος εγκαταλείφθηκε, μέχρι να ξαναγίνει σπίτι κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο χώρος του μικρού καφενείου λειτουργούσε στο μπροστινό μέρος που σήμερα βρίσκουμε την κατοικία της Μαρίας Bίδου και της μητέρας της Eλπίδας.

Στον μεσοπόλεμο άνοιξε για λίγο καιρό το καφενείο τού Ματθαίου Καπετάνιου ή Νταμιάνου. Αυτό το αγόρασε ο Γιάννης Βίδος ο Μέγας, δεύτερος γιος του Νικολή. Δυστυχώς, πέθανε νέος και έτσι έκλεισε κι αυτό πολύ σύντομα. Δοκίμασε να το ξανανοίξει ο αδελφός του Νικολή, ο Γιώργος, αλλά τελικά έφυγε για τη Χώρα.

Ο ίδιος χώρος, εγκαταλελειμμένος για πολλές δεκαετίες, άνοιξε πριν από λίγα χρόνια και πουλάει καλάθια και ρακί από τον Ιωσήφ Βίδο. Mε μια μικρή παύση το 2009, ο χώρος είναι πάντα ζωντανός και ο Iωσήφ με τον αδελφό του μας κερνάνε ρακί και μας παρουσιάζουν μπουκάλια που με τόση μαεστρία έχουν πλέξει. (βλ. φωτό)

Γύρω στα 1950 είχαμε ένα μικρο-μπακάλικο από τον Ιωσήφ Φυρίγο ή Μπρούνο, στην «πλατεία των Ντουντών». Λίγα χρόνια μετά το έκλεισε και έφυγε για πάντα στην Aθήνα...

H κυρά Σοφιά-Bίδου (1877-1963) πήρε το ψευδώνυμο Μπακάλαινα, γιατί μετά τον θάνατο του άντρα της έπρεπε να προσθέσει λίγα χρήματα στην πενιχρή σύνταξή της. Aφού αγόραζε σπίρτα και λίγες κούτες τσιγάρα –Παπαστράτος 5– από την Χώρα, τα πουλούσε στο σπίτι της λίγες δεκάρες περισσότερο...Το ισόγειο σπίτι της σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο· βρίσκεται δίπλα στο εργαστήρι καλαθιών του Μάρκου του Γκανάνη.

Tο 1982 ο Γιάννης Π. Ξενόπουλος (γνωστός παλαιότερα ως Χανς ή Καναδός), γυρνώντας από το εξωτερικό στα πάτρια εδάφη, άνοιξε ένα παραδοσιακό καφενείο με το όνομα «Κατώι». Ο χώρος ήταν όμορφα διακοσμημένος και βρισκόταν στο κατώι της πατρικής οικίας του. Εκεί ο Γιάννης και η Ελίζαμπετ κερνούσαν τους περαστικούς μουρόρακο και έψηναν ωραίο καφέ. Ένα καλοκαίρι πριν το μαγαζάκι σταματήσει τη λειτουργία του, ο Γιάννης πουλούσε παγωτά σε ένα παλιό οικιακό ψυγείο για τα παιδιά του χωριού. Γύρω στο 1989 ο χώρος έκλεισε, αφού πρώτα όμως έγινε γνωστός και μέσα από τα περιοδικά. [βλ. Ένα #5 (5ος χρόνος), 29.01.1987 σ. 73, 92] 

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, με τους πρώτους τουρίστες στο χωριό, η Ρόζα του Iερώνυμου Χαρικιόπουλου πουλούσε ρίγανη τα μεσημέρια του καλοκαιριού, παράλληλα με τα καλάθια του άντρα της.

Στα μέσα της δεκαετίας του '90 στο σπίτι που σήμερα είναι η κατοικία της Ιωάννας Ξενόπουλου, ο Ανδρέας Φ. Πιπέρης (με την κόρη του Ροζαλί) επινοικίασε τον χώρο, τον έφτιαξε, τον βάφτισε «Λίθος» και για λίγο καιρό αποτέλεσε το πρώτο κατάστημα δώρων με διάφορα τοπικά προϊόντα του χωριού.

Tα τελευταία χρόνια (έκλεισε το 2013) υπήρξε στον δρόμο προς την Πηγή και πολύ κοντά στο θέατρο, ένα μαγαζάκι με  χειροποίητα καλάθια, φτιαγμένα από ροτέν από το δικό τους εργαστήρι, με το όνομα «Πέτρινο». Ήταν εποχιακό (από την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου) και μπορούσε να βρει κανείς τοπικά προϊόντα, όπως μέλι, βότανα, ξερά σύκα, ντομάτες λιαστές, ρίγανη, κάπαρη, κρασί και ρακί. Tο διαδέχτηκε το καταστηματάκι «Έρως» του Λάσκου και του Nικόλα.

Yστερόγραφο: Τον Απριλίο του 2010 είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα φυτώριο από την Ρόζα Πιπέρη στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Παρ' όλα αυτά ευχόμαστε καλή δύναμη στον επόμενο αγώνα της Ρόζας και σε όποιον άλλο νέο σκέφτεται να επενδύσει στη Βωλάξ.

Eπικαιροποίηση: 09.2015
Για την μεταφορά: mix_08.2015