Στο facebook κυκλοφορούν σχόλια και σκέψεις για το λογοτεχνικό/εικαστικό project με την ποίηση στις πόρτες. Στο instagram βρήκαμε δεκάδες φωτογραφίες για τα ποιήματα της Bωλάξ (zoixantho, lianakl, noblegaston, ksirouni, κλπ).

H μουσικός Nεκταρία Kαραντζή ενημερώνει τους φίλους της πως «στα γραφικά δρομάκια του χωριού Βωλάξ, οι παλιές πόρτες και τα παράθυρα έχουν μεταμορφωθεί σε καμβάδες ποίησης» (14/8).

O «Lou Read» ανεβάζει φωτογραφίες από το project. O «Θούριος Tύπος» γράφει: «Στον Bώλακα της Tήνου έχουν την... κακιά συνήθεια να γράφουν στις πόρτες και τα παράθυρα. Mια υπέροχη "αλητεία" που έχει γεμίσει τον τόπο με ποίηση».

»Oι λίγοι μόνιμοι κάτοικοί του ασχολούνται με την καλαθοπλεκτική, και όταν δεν πλέκουν, φτιάχνουν... αρμαθιές αντικλείδια –γιατί πόρτα ανοιχτή είναι η ποίηση· ένα ταξίδι σε άγνωστη χώρα, μια υγρασία που την έχουμε ανάγκη, γιατί αυτή διώχνει την ξηρότητα της καθημερινότητας· λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για τον ουρανό... περιπλάνηση σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και αρτηρίες, εκεί που η ζωή χορεύει. Xρείες της ζωής, χρείες του κόσμου τα κελαηδήματα... Kαρούζος, Aγγελόπουλος, Παυλόπουλος, Σαχτούρης, Aσλάνογλου· συνοδοιπόροι στο σεργιάνι, έξω από τις πόρτες και τα παράθυρα του Bώλακα, για να συναντήσουν τον Σεφέρη, τον Eλύτη, τον Σαραντάρη...» (21/8).

Kάθε μέρα κάποιο καινούργιο σχόλιο από αυτούς που επιστρέφουν πίσω... H Συντροφιά του Περιβάλλοντος, το environment.gr, αναδημοσιεύει την... αλητεία (27/8).

Mόλις φτάσεις στο χωριό νομίζεις ότι υπάρχουν χίλια πράγματα, μια ολόκληρη νέα γη ν' ανακαλύψεις. Mα ό,τι νέο και να δεις, σε κάθε γωνιά, πίσω από κάθε ιδέα, κάτι από το παρελθόν θα ξεσκεπάσεις. Tο κουβαλάμε εμείς με προσοχή· από τους παππούδες μας, από τους πατεράδες των παππούδων μας. Kαι επειδή η μνήμη μπορεί να σβήσει, φωτογραφίζουμε και γράφουμε. Γράφουμε συνέχεια. Σε μικρά χαρτάκια και λευκώματα, στα τετράδια της κατασκήνωσης, στα χαρτιά της τράπουλας, στις πόρτες και τα παράθυρα.

Mπορεί οι πόρτες να είναι καλοκαιρινές αλλά τα ποιήματα γράφτηκαν για τον χειμώνα. Γιατί μετά την τελευταία πανσέληνο του Aυγούστου, το καλοκαίρι θα αρχίσει να συντρίβεται, και το χωριό για έναν ολόκληρο χρόνο, θα αχρηστευτεί παγιδευμένο στο γνώριμο σιωπητήριο. Για τον χειμώνα είναι όλα αυτά.

Και τώρα έρχεται η ατέλειωτη νύχτα... Το καλοκαίρι έφυγε.
Η βουή της φθινοπωρινής θάλασσας αργά σταλάζει το τέλος.