Καλοκαίρι σημαίνει απομάκρυνση από τις δουλειές και τα σχολεία. Σημαίνει μοναδικές επιλογές διασκέδασης που δεν τελειώνουν ποτέ! Σημαίνει απόλαυση αθλητικών δραστηριοτήτων και χαλάρωση με παιχνίδι –πολύ παιχνίδι!

Την παιδαγωγική αξία του παιχνιδιού έχουν αναγνωρίσει διάφοροι διεθνείς οργανισμοί που ασχολούνται με την εκπαίδευση των μικρών παιδιών. Τί γίνεται όμως και με τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά; Ας θυμηθούμε στιγμές του καλοκαιριού μέσα από τα παιχνίδια της παρέας.

Tα πρώτα γέλια και ο πρώτος θόρυβος της ημέρας που ξεκινάει δεν έρχεται από τα παιδιά! Πλήθη από τουρίστες και περιηγητές βολτάρουν στο χωριό, ψάχνουν τα εργαστήρια καλαθοπλεκτικής, περιμένουν να ανοίξει το λαογραφικό μουσείο και φωτογραφίζονται όλοι –μα όοολοι!–κάτω από τον «περιστεριώνα», ενώ δεν δοκιμάζουν να δουν τα βράχια από κοντά γιατί ως γνωστό κάνουν «τζιζ!»

Την ώρα λοιπόν, που ιστορικά δεν είχε μαζέψει το χωριό περισσότερο κόσμο στα στενά του δρομάκια, εμφανίζονται και τα πρώτα παιδιά στον αξιομνημόνευτο χώρο του παπαδικού. Συνήθως είναι ο Κοσμάς με τον Μίμη που παίζουν«γκντούντο» (το μολύβι που γράφει την βαθμολογία δείχνει να είναι της ίδιας εποχής με την δημιουργία του χώρου).... Λίαν συντόμως εμφανίζεται και η Κλαούντια με αποτέλεσμα τα παιδιά να περνάνε με άνεση στη μονόπολη.

Αν βαρεθεί κανείς υπάρχουν δεκάδες άλλα παιχνίδια, αν και την τιμητική τους φέτος είχαν η δηλωτή και το πινάκλ από τα χαρτιά, το yahtzee από τα ζάρια και πάντα κάποιο παζλ-της-σεζόν για τους μεγαλύτερους! Όσοι βαριούνται όλα αυτά το ρίχνουν στο διάβασμα –κυρίως στους τόμους περιοδικών του Disney!

Μετά το μεσημεριανό φαγητό, και ίσως ύπνο, έρχεται το απόγευμα με ότι αυτό φέρνει μαζί του! Τα ξύλινα παιχνίδια puzzle και tangram δεν παύουν να φτιάχνονται μέχρι το φως της ημέρας να αρχίσει να χάνεται. Σε ομάδες ή ο καθένας μόνος του λύνονταν οι γρίφοι και όσοι το πετύχαιναν έβγαζαν φωτογραφία για να θυμούνται τον τρόπο επίλυσής του.

Το τραπέζι του πινκ-πονκ στην αυλή της εκκλησίας μάς έκανε να νιώθουμε λίγο πιο ενεργητικοί και εμφανώς πιο αθλητικοί... Το παιχνίδι, είτε κανονικά, είτε σε διπλό, είτε σε τουρνουά, συνεχιζόταν και μετά το άνοιγμα της πρώτης λάμπας! Aυτοί που κουράζονταν από το άθλημα σταματούσαν, έπαιζαν μια παρτίδα stratego και ξανασυνέχιζαν!

Για να πάρω λίγες ανάσες, ανέβηκα στο σπίτι μου να πάρω ένα μπουκάλι νερό και χάζεψα τις κορυφογραμμές που ξεκινούσαν από το Σκλαβοχωριό και κατέληγαν στην Άνδρο, ίσως και στην Εύβοια, και σε έκαναν να νιώθεις ότι δεν βρισκόσουν σε νησί αλλά σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη πολύ ψηλά από τη θάλασσα!

Βέβαια, το πέρασμά μου δεν ήταν μόνο για να πιω νερό, αλλά να πάρω το dungeon και να παίξουμε με τον Παύλο και τον Γιάννη. Το dungeon πήρε με ευκολία τη θέση του στα role-playing games (παιχνίδια ρόλων) μετά το επιτραπέζιοdungeons & dragons που παίζαμε το Πάσχα.

Εντωμεταξύ, οι ραδιοφωνικές παραστάσεις στο θέατρο (μαζί με το έκτακτο έργο από τον Γιώργο: «Ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου) μας μάζευαν σε ένα άλλο μέρος του χωριού. Όσοι παρεβρέθηκαν πέρασαν πολύ όμορφα με την Ματίνα να εντυπωσιάζεται περισσότερο από την έγχρωμη σκιά της! Η αλήθεια είναι πως στο τέλος κάθε θεατρικής ραδιοφωνικής παράστασης ξεκινούσαν οι αγαπημένες μας ιστορίες μυστηρίου, μια συνήθεια που την κρατάμε από το περσινό καλοκαίρι.

Παρ' όλα αυτά το παπαδικό μας ξαναμάζευε τις νύχτες, μόνο όμως για να οργανώσουμε τα μεταμεσονύκτια παιχνίδια μας! Κάτι τέτοιες στιγμές ένιωθες ότι δεν φτάνουν οι καρέκλες της αίθουσας!

Ο καλός καιρός μας έβγαζε στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας ώστε να καταλήξουμε στο πως θα παίξουμε τις Νύχτες στο Παλέρμο. Η κάθε παρέα έπαιζε με διαφορετικό τρόπο το παιχνίδι στην Αθήνα και χρειάστηκε να γίνουν διάφορα παιχνίδια ως τεστ για το final tunning!

Στις 12 Αυγούστου, λίγο μετά τις 12 το βράδυ, διακόψαμε για δεύτερη φορά τα παιχνίδια! Σκοπός μας να απολάυσουμε τα πεφταστέρια ξαπλωμένοι στον βράχο του Απλώματος. Ένα παρατεταμένο «Ωωωωω!» δήλωνε τον θαυμασμό μας για κάθε αστέρι που έπεφτε. 'Ενα κοφτό «μουουουου» ήταν η ανήσυχη απάντηση κάποιας κοντινής αγελάδας... Η πιο πρόχειρη ευχή ήταν να μην τελειώσει το καλοκαίρι γρήγορα.

Ο χώρος πίσω από την σακριστία (αυτός με «το ωραίο τραπεζάκι») αποτελεί το ιδανικό μέρος που οι Ιταλοί ονομάζουν Παλέρμο (και κάποιοι Τηνιακοί Πάνορμο)... Είναι γνωστό σε όσους έπαιξαν φέτος αυτό το παιχνίδι ότι όταν πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο συμβαίνουν πολλά περισσότερα από μερικά αποτρόπαια εγκλήματα: μεθυσμένες γυναίκες ψάχνουν τον «Ψηλό», κουβάδες πέφτουν από τις στέγες και φαντάσματα εμφανίζονται με λευκά άμφια και σταυρούς! Δεν θα πούμε περισσότερα. Η ομερτά του Παλέρμο μας το απαγορεύει.

Άντε, καλό χειμώνα να έχουμε!

Για την μεταφορά: mix_09.2015