Και σε αυτόν τον απογευματινό μας περίπατο θα χρειαστούμε κάποιον που να γνωρίζει την περιοχή και να μας αναδείξει τους χώρους που θ' ανακαλύψουμε. Αυτή την διαδρομή ας την ονομάσουμε: Περίπατος στην «Άγια Βενεράντα». 

Θα ξεκινήσουμε από το πέτρινο θεατράκι της Βωλάξ και μετά από 2:30 περίπου ώρες θα βρεθούμε πάλι εδώ. Όσοι θέλουν να κάνουν αυτήν τη βόλτα, θα χρειαστεί να έχουν έναν ελαφρύ εξοπλισμό: γερά και κλειστά παπούτσια (αθλητικά ή trekking), συμβατικό ντύσιμο, ένα   καλάμι ή ραβδί, ένα μπουκαλάκι νερό και –καλό θα ήταν– μια φωτογραφική μηχανή για να αποθανατίσουν την πανέμορφη φύση. Η διαδρομή αυτή ενδείκνυται κατά την περίοδο του Φθινοπώρου.

Αφού βρεθούμε και ετοιμαστούμε, όλοι μαζί ξεκινάμε, με κατεύθυνση προς βορρά και σύντομα –με την βοήθεια και των πινακίδων– φτάνουμε στην ενορία του χωριού. Συνεχίζουμε πίσω από την εκκλησία, μέχρι την ποτίστρα, και προχωράμε στην ίδια κατεύθυνση μέχρι "Του Βορακ' τ' Αλώνι" ή το "Άπλωμα", τον γνωστό χώρο επάνω σε μια μεγάλη πέτρινη πλάκα. Σημέρα, που έχει ανοιχτεί ο αγροτικός δρόμος αριστερά, μπορούμε να τον ακολουθήσουμε για να φτάσουμεστον στόχο μας. Εμείς όμως, θα σας οδηγήσουμε από το παλιό μονοπάτι που πήγαινε στο συγκεκριμένο εξωκλήσι. 

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο Άπλωμα. Αφού χαρούμε την φύση και την γύρω θέα, κατευθυνόμαστε προς την περιοχή με το όνομα «Τσαβαγιάννη της Μπίλιας». Δηλαδή, μόλις κατέβουμε από τα πέτρινα σκαλάκια του Απλώματος κάνει μια μικρή δεξιά παράκαμψη και σε 50 μέτρα, βγαίνουμε σε μια διχάλα. Επιλέγουμε το αριστερό μονοπάτι (αυτό που στο βάθος του βλέπει θάλασσα) και που πάει προς το χωριό Αγάπη (και όχι το δεξί δρομάκι που μας οδηγεί στο Βουνό).

Το δρομάκι αυτό στενεύει κι’ άλλο, αλλά θα μας βγάλει σε ένα ίσιωμα όπου και χάνεται μέσα στις «μπαρακεριές». Από εδώ και πέρα δεν υπάρχει πλέον μονοπάτι. Θα ακολουθήσουμε την πορεία μας προς τα βορειοδυτικά (αριστερά δηλαδή). Μια σωλήνα νερού θα μας οδηγήσει μέχρι την Άγια Βενεράντα ή, κανονικά, Αγία Παρασκευή. 

Μπορούμε να είμαστε χαλαροί μέσα στην απλωσιά και να παρατηρούμε το περιβάλλον που είναι περίεργο και διαφορετικό μέχρι πάνω από την περιοχή «Γρίζα». Μια σχετικά δύσκολη κατηφόρα μας περιμένει, πριν ξαποστάσουμε στο μικρό αυτό εκκλησάκι. 

Η κατηφόρα αυτή τέμνεται από κάποιο παλιό μονοπάτι όπου είναι χτισμένο δεξιά και αριστερά με ξερολιθιά. Το περνάμε και συνεχίζουμε ενώ συγκλίνουμε σιγά-σιγά προς τα δεξιά. Στην πορεία, και σε μια ανηφόρα μπροστά μας βλέπουμε την πλαϊνή όψη του ναϊσκου της Αγίας Παρασκευής.

Το εξωκλήσι ετούτο είναι πολύ παλαιό και μόλις πρόσφατα ανακαινισμένο. Η παλαιά εικόνα που φέρνει την λατινική ονομασία Sancta Veneranta, δεν βρίσκεται πια εδώ. Μια θεοσεβούμενη γυναίκα από το χωριό Αγάπη την βρήκε εκτεθειμένη στη βροχή, στον ήλιο και στις καιρικές συνθήκες και την πήρε στο σπίτι της. Οι βωλακίτες που είχαν αποφασίσει να φτιάξουν το παρεκκλήσι είχαν βγάλει το εικόνισμα από την εκκλησία αλλά για άγνωστους λόγους άργησαν να τελειώσουν τις εργασίες. Ήρθε ο χειμώνας, η κακοκαιρία και το εικόνισμα ξεχάστηκε. Έτσι η εικόνα μεταφέρθηκε σε άλλο χωριό. Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια η γυναίκα σκέφτηκε πως αντί η εικόνα να μένει στο σπίτι της, καλύτερα θα ήταν να την αφήσει στην «Βουρνιώτισσα» και εκεί να ευλαβείται. Έτσι έγινε, και βρίσκεται ακόμα εκεί με το λατινικό της όνομα.

Σας προσκαλώ να ξαποστάσουμε λίγο στην αυλή του ξωκλησιού και να απολαύσουμε τη θέα που όντως είναι μαγευτική, οκτώ μήνες τον χρόνο καταπράσινη, πολύ διαφορετική από το τοπίο της Βωλάξ. Από κάτω, τον χειμώνα, τρέχει το νερό της Γρίζας που καταλήγει στους νερόμυλους του Αγαπίου. Τα χωριά Αγάπη και Σκλαβοχωριό, είναι ότι το καλύτερο για μια μακρινή φωτογράφηση. Το πράσινο του λαγκαδιού της Γρίζας, είναι πανέμορφο. Απέναντι βλέπουμε ίχνη από ενετικά πέτρινα μονοπάτια και ακόμη την ύπαρξη ενός πολύ παλιού εξωκκλησιού με βυζαντινές τοιχογραφίες, της Αγίας Σοφίας, που ανήκει στην ενορία του Αγαπιού. 

Σε αυτό εδώ τον τόπο δεν υπάρχει καμία ρύπανση ήχου ή περιβάλλοντος. Βρισκόμαστε μέσα στη φύση, στη σιωπή, στο φως και στον «καθαρό» αέρα. Ας αναπνεύσουμε βαθιά και ας κοιτάξουμε τον ορίζοντα. Όλα είναι ήρεμα και όμορφα. Καιρός για λίγη ξεκούραση… 

Έχουμε κάνει τη μισή διαδρομή, αλλά η επιστροφή θα μας ανταμείψει με το παραπάνω. Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε φωτισμένους ογκόλιθους, μέσα στο μπλε του ουρανού που λίγοι τους έχουν απολαύσει. Το στενό μονοπάτι μας οδηγεί στην ευωδιαστή Βάρδα και από εκεί ένας χωμάτινος αγροτικός ανηφορικός δρομάκος μάς οδηγεί προς τα Βρυσάκια, την Καυκάρα, και τέλος στου Βοράκι τ’ Αλώνι. Από εκεί, γρήγορα, θα βρεθούμε ξανά στο υπαίθριο θεατράκι από όπου ξεκινήσαμε. 

Την επόμενη εβδομάδα: Προτεινόμενη περιπατητική διαδρομή στον Πετριάδο.

Το καταπράσινο μονοπάτι λίγο πριν το ξωκλήσι της Αγ. Βενεράντας.

Η θέα απέναντι απο την εκκλησία.

Το μονοπάτι που πάει στο Αγάπη περνάει από την άλλη πλευρά της Βενεράντας.

Για την μεταφορά: mix 09/2015