Στο συγκεκριμένο απογευματινό περίπατο που σας προτείνουμε θα χρειαστούμε κάποιον που να γνωρίζει την διαδρομή γιατί εδώ και δεκαετίες πολλά σημεία από τα μονοπάτια έχουν κλείσει. Βέβαια, αν παρατηρήσουμε τα ίχνη που έχουν αφήσει πίσω τους τα αιγοπρόβατα, μπορούμε να φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας και μόνοι μας. Αυτή την πεζοπορία ας την ονομάσουμε: Περίπατος στην «Παχιάν-Άμμο». Για μία ακόμη φορά, η αρχή της περιπέτειάς μας, ξεκινάει από το θεατράκι. Μετά από 2:30 ώρες περίπου θα βρεθούμε πάλι πίσω.
Θα ξεκινήσουμε από το πέτρινο θεατράκι του χωριού Βωλάξ και μετά από 2. 30 ώρες περίπου θα βρεθούμε πάλι εδώ. Όσοι θέλουν να κάνουν αυτήν τη βόλτα, θα χρειαστεί να έχουν έναν ελαφρύ εξοπλισμό: γερά και κλειστά παπούτσια (αθλητικά ή trekking), συμβατικό ντύσιμο, ένα καλάμι ή ραβδί, ένα μπουκαλάκι νερό και μια φωτογραφική μηχανή για να αποθανατίσουν την ιδιόμορφη φύση.
Ξεκινάμε με κατεύθυνση προς βορειοανατολικά και περνάμε από το δρομάκι του μικρού κοιμητηρίου, όπου παλιά βρισκόταν η πρώτη ενορία του χωριού αφιερωμένη στη γέννηση τη Θεοτόκου. Γρήγορα συναντούμε το σταυροδρόμι με τον κεντρικό δρόμο του χωριού και περνάμε απέναντι (στον τσιμεντένιο δρόμο που περνάει μπροστά από το νεόδμητο σπίτι του Λουδοβίκου) με κατεύθυνση την «Κλάγκα». Ανάμεσα από τις δύο κολώνες της ΔΕΗ, επάνω στον περιφερειακό δρόμο, βλέπουμε ένα στενό δρομάκι που κατηφορίζει. Από εδώ, ξεκινάμε στο παλιό μονοπάτι που κατεβαίνει στην περιοχή «Ξυνάρια» για να μας οδηγήσει στην Παχιάν-Άμμο.
Το στενό αυτό δρομάκι είναι κάθετα απότομο και, σε συγκεκριμένα σημεία, σχετικά δύσβατο. Δυστυχώς, χρειάζεται καθάρισμα από τα βάτα και κάποια σκουπίδια. Σε λίγο βρίσκουμε στα δεξιά μας έναν μικρό γκρεμισμένο στάβλο που δείχνει ότι είμαστε στον σωστό δρόμο! Σταδιακά, βρισκόμαστε σ’ ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον μεταξύ ουρανού και γης. Μια δυνατή μυρουδιά βγαίνει από τα ρείκια, το θυμάρι, τους θάμνους και τα διάφορα φρύγανα που εμποδίζουν το πέρασμά μας.
Μετά από μια μικρή πορεία αριστερά, προβάλει στα μάτια μας η κοιλάδα της Παχιάν-Άμμου, και πιο αριστερά το «Βουνό», με τους τεράστιους βράχους. Απέναντί μας είναι η περιοχή «Κλάγκα», πολύ γνωστή στους ντόπιους κυνηγούς! Προχωρώντας, περνάμε από ένα σημείο από λευκό φαγωμένο γρανίτη, και συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε μέχρις ότου φτάσουμε κοντά σ’ ένα ρυάκι που ξεκινάει ψηλά, από το χωριό του Φαλατάδου.
Αν έχουμε λίγο χρόνο μπορούμε να πάμε να θαυμάσουμε τους πεσμένους βράχους από το ύψωμα της «Κλάγκας». Το σημείο είναι εντυπωσιακό… Μετά σας προτείνουμε να κάνετε λίγο αριστερά όπως κατεβαίνουμε και να μπείτε μέσα στην «μπαρακεριά». Αξίζει τον κόπο να πάρετε 20 λεπτά για να ξεκουραστούμε αλλά και να εμπνευστούμε από τα δημιουργήματα της φύσης. Μια ομαλή και ξεκούραστη πορεία θα μας πάει μέχρι τον καταρράχτη, που τον Χειμώνα, το βουητό του, φτάνει μέχρι το χωριό. Το σημείο αυτό λέγεται «Καράβι». Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να περάσουμε το ρυάκι με τα πλούσια φυτά που υπάρχουν στις «όχθες» του.
Η επιστροφή παρουσιάζει κάποια πρόβληματα γιατί είναι πολύ ανηφορική. Μπορούμε να επιλέξουμε από δύο στενά μονοπάτια, με πιο εύκολο αυτό στα δεξιά μας που περνάει από το Βουνό. Πριν από όλα αυτά, όμως, ευκαιρία είναι να βγάλουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες που θα μας θυμίζουν την περιπλάνησή μας. Υπάρχουν αρκετές «ομπατές» και αρκετή ανηφοριά σε τοπίο πραγματικά μαγευτικό.
Σιγά–σιγά, θα ανεβούμε από την «Τσαβαγιάννη» και θα φτάσουμε το δρομάκι που έρχεται από το «Βουνό». Κατευθυνόμαστε αριστερά, με πορεία προς το χωριό. Περνάμε σε λίγο την περιοχή «Καυκάρα» και συνεχίζουμε στο γνωστό μας «Άπλωμα». Εδώ επιβάλλεται μια μικρή στάση για να πάρουμε μια ανάσα αλλά και να δούμε για μια τελευταία φορά το τοπίο του χωριού Βωλάξ μέχρι πέρα, τα νερά της Κολυμπήθρας. Δεν χρειαζόμαστε πλέον καμιά βοήθεια για να επιστρέψουμε: ο χωμάτινος, στην αρχή, και πέτρινος, στην συνέχεια, δρόμος θα μας φέρει στην εκκλησιά του χωριού. Από δω και πέρα το θεατράκι είναι πολύ κοντά.
Όλοι μας χρειαζόμαστε μια μικρή ξεκούραση για να κουβεντιάσουμε όσα είδαμε και τις προσπάθειες που καταβάλαμε. Καλή δύναμη στην επόμενη πεζοπορία μας γύρω από το χωριό.
Το πρώτο κτίσμα που βρίσκουμε στον δρόμο μας.
Το μονοπάτι περνάει δίπλα από αυτό τον βράχο.
Το χωμάτινο μονοπάτι αλλάζει απότομα σε λευκό γρανίτη.
Τα φυτά βγαίνουν μέσα από τα βράχια.
Το χωριό ξεπροβάλλει μόλις φτάσουμε «στο Βοράκ' την Πλάκα».
Για την μεταφορά: mix 09/2015
Στήλη: ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
Tags: πεζοπορία, μονοπάτια, παχιά άμμος, trekking, τοπωνύμια
Μοιραστείτε το