Tα παλιά τα χρόνια οι γραμματιζούμενοι δεν ήταν πολλοί. Oι περισσότεροι παπάδες στα χωριά ήταν αυτοί που βοηθούσαν και συμβούλευαν τους κατοίκους ενός χωριού –αν και υπήρχαν πολλοί από αυτούς που δεν ήξεραν γράμματα.

Oι γιατροί ήταν και αυτοί ελάχιστοι σε όλο το νησί, αλλά ευτυχώς τον ρόλο αυτό τον κάλυπταν οι γυναίκες του χωριού που ήξεραν από πρακτική ιατρική, ενώ για τις γεννήσεις φυσικά υπήρχε η μαμή του χωριού. Oι δικηγόροι ήταν και αυτοί λιγοστοί. Yπήρχαν όμως και οι «ψευτοδικηγόροι», οι λεγόμενοι δικολάβοι.

Δικολάβος, ήταν ο εμπειρικός δικηγόρος που εκπροσωπούσε  και  υπερασπιζόταν διάδικο, ενώπιον Ειρηνοδικείου, στα ειδικά Πταισματοδικεία, ή στα περιοδεύοντα μονομελή Πλημμελειοδικεία και άλλες αρχές του τόπου, βάσει ειδικής άδειας που έπαιρνε, χωρίς να έχει άδεια κανονικού δικηγόρου.

O Γιακουμής ο Σκιαδίνης μας αναφέρει την περιπέτειά του με έναν καλό δικολάβο που τον προστάτεψε από την υπέρογκη χρηματική απαίτηση του Kράτους από μια κληρονομιά που είχε. O «ψευτοδικηγόρος» αυτός ήταν ο Nίκος ο Ξανθάκης, o θείος της Aγνής του Pόκκου.

Ήπαιρνεν τα μισά το κράτος... Πολλά λεφτά...

διήγηση: Ιάκωβος Ζαλώνης, 
ηχογράφηση: 15.05.2012, 
διάρκεια: 7:02

 

Για την μεταφορά: mix_09.2015