Tο «πεδίκλωμα» αποτελεί την βάρβαρη κακοποίηση των ζώων στα ελληνικά νησιά. Δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες, το δέσιμο ποδιών (και κεφαλιού) αντικατέστησε την περίφραξη και βασανίζει εκατοντάδες ζώα, εφόρου ζωής. Ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται από τη συμπεριφορά του προς τα ζώα.

Πεδίκλωμα (ή περδούκλωμα ή περδούκλι ή παστούρωμα ή μπεδίκλωμα) είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους, συνήθως ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή και τα πόδια δεμένα ανά δύο (διπλοπέδικλο ή διπλοπέθκλο ή διπλή παστούρα). Ακόμα πιο βάρβαρη πρακτική είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου με το κεφάλι, κάτι που συνηθίζουν σε βοοειδή (ευτυχώς όχι στο νησί μας).

Το πεδίκλωμα αποτελεί βαρύτατη μορφή κακοποίησης καθώς τα ζώα δένονται από πολύ μικρές ηλικίες (οι κτηνοτρόφοι δένουν τα πόδια των ζώων που εκτρέφουν αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους) και περνούν όλη τους την ζωή έχοντας μεγάλες δυσκολίες στην παραμικρή τους κίνηση.

Το πεδίκλωμα είναι μια πρακτική που συνηθίζεται εδώ και δεκαετίες στα νησιά κυρίως (στις Κυκλάδες: Ανάφη, Κίμωλος, Νάξος, Πάρος, Σέριφος, Tήνος, Φολέγανδρος, κ.α. // επίσης: Κέρκυρα, Κρήτη, Ρόδος, κ.α. // σε μικρότερη έκταση στην ηπειρωτική Ελλάδα: Λακωνία). θεωρείται μια συνηθισμένη πρακτική για να μην πηδήξουν τα ζώα τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά τα ζώα υπόκεινται σ' όλη την ζωή τους σ' ένα αδιάκοπο μαρτύριο στο βωμό του εύκολου κέρδους αλλά και της ευκολίας των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα ζώα δεν έχουν καν σωστό κατάλυμα που να τα προφυλάσσει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, ούτε καθαρό και δροσερό νερό στην διάθεση τους ακόμα και τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού.

Tα ζώα, πολλές φορές, δεν μπορούν καν να περπατήσουν και πέφτουν. Δεν είναι λίγες φορές που –ειδικά τα κατσίκια– σπάνε τα πόδια τους στην προσπάθεια να πηδήξουν ή να τρέξουν. Τα εξαρθρώματα και τα κατάγματα είναι ιδιαίτερα συχνά. Τα «πεδικλωμένα» άλογα και γαϊδουράκια όταν πέσουν συχνά δεν μπορούν να ξανασηκωθούν και πεθαίνουν από κολικούς, λόγω ακινησίας. Αλλά δεν είναι μόνο η κίνηση που εμποδίζεται. Παράλληλα τα ζώα δεν μπορούν να ξαπλώσουν ή να χαλαρώσουν στον ύπνο τους. Ειδικά τα ζώα που έχουν τα πόδια δεμένα με το κεφάλι, ζουν μια ζωή σκυμμένα, χωρίς κανένα περιθώριο να τεντώσουν το σώμα τους και να υψώσουν το κεφάλι τους. Εκτός των παραπάνω, το δέσιμο των ποδιών προκαλεί τενοντίτιδες, αποκοπή τένοντα και βαθιές πληγές του δέρματος λόγω της τριβής με το σκοινί οι οποίες μπορούν να καταλήξουν και σε ακρωτηριασμό του ζώου με ότι συνεπάγεται για την μετέπειτα ζωή του.

Όπως αναφέραμε, ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται από τη συμπεριφορά του προς τα ζώα. Το φαινόμενο αυτό είναι πια παράλογο, «απάνθρωπο» στον κάθε νοήμονα, απαράδεκτο! Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία κοινοποιεί το θέμα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου, στην Εισαγγελέα Αρείου Πάγου (κυρία Ε. Κουτζαμάνη), στο Υ.Π.Α.Π.ΕΝ, στις Κτηνιατρικές και Αστυνομικές Διευθύνσεις και στην Kεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος και σημειώνει, μεταξύ άλλων:

«Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την βαριά κακοποίηση χιλιάδων ζώων σ' όλη την Ελληνική επικράτεια, τόσο ιπποειδών, όσο και παραγωγικών ζώων λόγω της επαίσχυντης πρακτικής του «πεδικλώματος» και να ζητήσουμε τις ενέργειες σας για την εξάλειψη του φαινομένου. Το έγκλημα αυτό γίνεται με την σιωπή και συνενοχή των τοπικών κοινωνιών αλλά και την αδιαφορία και αδράνεια κτηνιατρικών υπηρεσιών, αστυνομικών αρχών και δημοτικών λειτουργών. Αυτή η βάρβαρη πρακτική δεν έχει μόνο αντίκτυπο στην ευζωία των βιολογικών μας εταίρων αλλά έχει και οικονομικές επεκτάσεις με μεγάλο ποσοστό τουριστών να φεύγουν με τις χειρότερες εντυπώσεις για την κουλτούρα των Ελλήνων της υπαίθρου.

»Κυρίως η κατάσταση αυτή δεν συνάδει με τον Ελληνικό Πολιτισμό ούτε με την πραγματικότητα μιας υποτιθέμενης Ευρωπαικής χώρας και αποτελεί μελανό σημείο της συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στα ζώα. Συχνότατα ακούμε σαν δικαιολογία τον κίνδυνο ατυχημάτων για πεζούς, τροχοφόρα και τα ίδια τα ζώα, αν αυτά βγουν στον δρόμο ή απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής. Εδώ έχουμε να αντιπαραθέσουμε τα εξής:

» Οι ιδιοκτήτες των ζώων είναι υποχρεωμένοι βάση του Ν4039/12 και Ν. 4235/14 αλλά και της ηθικής να παρέχουν στα ζώα τους σωστές συνθήκες διαβίωσης. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έπρεπε να διατηρούν ζώα. [...] H βοσκή των ζώων [πρέπει να γίνεται] σε ασφαλή και πιο απομακρυσμένα σημεία, με σωστές περιφράξεις, με σωστή επιτήρηση και δέσιμο των ζώων από το κεφάλι (για λίγες ώρες) –[αυτό μόνο] αποτελεί αποδεκτή λύση αλλά όχι το "πεδίκλωμα". Επειδή η πρακτική αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των κανόνων ευζωίας των ζώων, προκαλεί τραυματισμούς αλλά και ακρωτηριασμούς, είναι δε μια από τις χειρότερες μορφές διαρκούς κακοποίησης, ζητούμε όπως διατάξετε την διενέργεια ελέγχων από τις αστυνομικές αρχές σε συνεργασία με τις κατά τόπους κτηνιατρικές διευθύνσεις. Σε περίπτωση που οι ιδιοκτήτες δεν συμμορφωθούν με τις συστάσεις των αρμόδιων αρχών, δεν λύσουν τα ζώα τους και δεν τα φέρουν σε συνθήκες ευζωίας, ζητούμε τις αυτεπάγγελτες ενέργειες σας για την ποινική δίωξη των ιδιοκτητών σύμφωνα με το άρθρο 16 του Ν. 4039/12».

Tο άρθρο αυτό δημοσιεύει εκτεταμένα και επιμελημένα αποσπάσματα από το αντίστοιχο άρθρο της lifo.gr (14.10.2015). Στο κείμενο έχουμε αντικαταστήσει την λέξη «παστούρωμα» με την λέξη «πεδίκλωμα», σε μια προσπάθεια να έρθουμε πιο κοντά στον τηνιακό ιδιωματισμό με αποτέλεσμα το νόημα του κειμένου να είναι πιο άμεσο. Oι φωτογραφίες προέρχονται από την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία στην Ελλάδα.