ιστορίε
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα ιστορίε. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια όταν, στα κεντρικά περίπτερα του Συντάγματος, μπορούσε να βρει κανείς μια καρτ-ποστάλ που απεικόνιζε τον Μάρκο τον «Τσιτσάνη» να γυρνάει στα σοκάκια της Πλάκας και να προσφέρει χαμόγελα στους τουρίστες. Tον θυμάμαι προσωπικά. συνέχεια...
Στην «Άλλη Πλευρά του Νομίσματος» γράφει ότι κάθε αρχή είναι σαν όνειρο. Δεν ξέρεις τίποτα για όσα η μοίρα σου επιφυλάσσει και μπορείς να κάνεις όσα σχέδια θέλεις. Η ψυχή σου δεν πονάει, γιατί κάθε καινούργιο σχέδιο δεν έχει δοκιμαστεί και εσύ μπορείς να το φτιάξεις όπως το φαντάζεσαι. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να βάλει κανένα φραγμό στην φαντασία και έτσι αυτή ταξιδεύει σαν το ιστιοφόρο. Από το ένα νησί στο άλλο... συνέχεια...
Στα διάφορα έγγραφα και στους εκκλησιαστικούς κώδικες είναι απλά ονόματα. Σχεδόν πάντα γραμμένα στα λατινικά –«Giovanni e sua moglie Sofia», ο Γιάννης και η γυναίκα του Σοφία. Τα ονόματα αυτά κρύβουν συχνά μια ολόκληρη ιστορία. Συχνά με απρόσμενο τέλος...
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η επικοινωνία με τα άλλα νησιά των Κυκλάδων καθώς και με τον Πειραιά γινόταν αραιά και που. Συνήθως με καΐκι ή με κάποιο σκυλοπνίχτη της γραμμής. Κλειστή λοιπόν η κοινωνία της Τήνου, ασφυκτικά κλειστή, με πρώτη συνέπεια να γίνονται πολλοί γάμοι μεταξύ συγγενών και δεύτερη, απολύτως φυσιολογική, να υπάρχει έξαρση της τρέλας, είτε παθολογικής είτε θείας. συνέχεια...
«Πάντα τον γοήτευαν ιστορίες ανθρώπων στους οποίους δεν συνέβη ποτέ τίποτε. Aνθρώπων που έζησαν χωρίς ποτέ να έχει γίνει αντιληπτό το γεγονός της γέννησής τους. Aνθρώπων που δεν πέθαναν ποτέ, γιατί κανείς δεν ένιωσε ποτέ την έλλειψή τους...»
Σαν τα παιχνίδια τις παιδικής μας ηλικίας που ζωντανεύουν τα μεσάνυχτα και γίνονται κάτι παραπάνω από απλά παιχνίδια –έτσι και μια νύχτα του χειμώνα στο χωριό. Tότε που τ' αστέρια φωτίζουν μαζί τα πίσω χρόνια και όλοι οι χωρικοί που έζησαν σ' αυτό το μέρος εμφανίζονται ξανά, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, και περπατάνε πάνω-κάτω στα σοκάκια της βωλάξ, για μία μόνο νύχτα... συνέχεια...
Ο άξιος σύζυγος και τα δύσκολα χρόνια!
διήγηση Mαρία Bίδου
ηχογράφηση 1998,
διάρκεια 1:10
Για την μεταφορά: mix_09.2015
«Είχα μια αγελάδα πολύ ωραία, άσπρη [...] όταν περνούσε από το σπίτι μας έκανε μουουυυυυυυυ!»
Η αγάπη για τα ζώα και η αγάπη των ζώων...
διήγηση: Μαρία Βίδου, το γένος Φυρίγου (1911-2008),
ηχογράφηση: 11.09.2001,
διάρκεια: 2:03
Υπήρχε κάποτε ο Πέπος. Ιωσήφ δηλαδή. Ιωσήφ, Τζουζέπος, Πέπος. Ήταν ένας ήρεμος χωρικός με σκούρο δέρμα που κάπνιζε συνέχεια. Δεν είχε πολλά χρήματα, φόραγε τα ίδια ρούχα κάθε μέρα. Είχε μια βραχνή χαρακτηριστική φωνή. Η κάμαρά του ήταν φτωχική και το καλοκαίρι, όταν είχε καλό καιρό, κοιμόταν καταγής στο χώμα στα διάφορα χωράφια. Τον θυμάμαι όταν ήμουν μικρός να κοιμάται στην Κυδωνιά, ξυπόλητος. συνέχεια...
Αντί κειμένου, κάποιες αναμνήσεις για τον Γιάννη τον Ταζέλο.
Το σώμα μου ντρέπεται. Με πάει πίσω-πίσω και με κρύβει. Μια κουκουβάγια είναι το σώμα μου. Βλέπει φώτα και κρύβεται. Φωνές ακούει και τρομάζει. Γνωστούς κοιτά και κοκκινίζει. Το σώμα μου είναι βιαστικό. Γι αυτό με σέρνει μαζί του. Με παίρνει καμιά φορά απότομα, φοβάται μη με χάσει. Ποιος ξέρει γιατί. Αφού αυτό στο τέλος θα μ' αφήσει πρώτα... συνέχεια...