Με ιδιαίτερη χαρά υποδεχτήκαμε τους συμμετέχοντες στο 9ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου.
Σας παραθέτουμε το κείμενο που αναρτήθηκε από τον συντονιστή της εκδήλωσης Βασίλη Ρούβαλη, στο blogspot του (http://vassilisrouvalis.blogspot.com):
Λογοτεχνία στο Βωλάξ
Το μικρό Βωλάξ υποδέχεται μία από τις βραδιές εκδηλώσεων του Διεθνούς Λογοτεχνικού Φεστιβάλ επιδεικνύοντας τη δική του θέση στα πολιτιστικά πεπραγμένα της Τήνου. Ο οικισμός αυτός, ξέχωρα από την αλλόκοτη γεωφυσική ταυτότητά του όσο από τη φυσιογνωμία του που ορίζουν τα ζωντανά σημάδια ενός απερχόμενου πολιτισμού στο κυκλαδικό σύμπλεγμα νησιών (κι αναφέρομαι στην αρχιτεκτονική, τη χρήση της γης, την τέχνη της καλαθοπλεκτικής, τα γλωσσικά στοιχεία αλλά και την καταγωγή των κατοίκων του), παραμένει ζωντανός με ανθρώπους που προτιμούν να ζουν εδώ και να συμβιώνουν με την τρέχουσα πραγματικότητα...
Μέσα σ' αυτό το σκεπτικό χωράει η σκέψη δημιουργίας ενός ανοιχτού θεάτρου με στόχο ψυχαγωγικό, εκπαιδευτικό και βεβαίως πολιτισμικό. Άλλο τόσο, κάτι που οι ίδιοι οι Βωλαξιανοί δεν προτάσσουν πολύ, αλλά επί της ουσίας χαίρονται και ασυνείδητα έχουν προσφέρει κάτι μοναδικό σε πανελλαδικό επίπεδο, είναι η ανοιχτή ποιητική ανθολογία στα καντούνια του χωριού. Με μια βόλτα οι επισκέπτες αναγνωρίζουν έναν πλούτο ποιημάτων και ποιητών και μερικές φορές παρακινούνται να τους αναζητήσουν στα βιβλιοπωλεία ή και στις βιβλιοθήκες. Αυτό είναι το μεγάλο «τουριστικό» κέρδος του Βωλάξ...
Όσον αφορά στην εκδήλωση του 9ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Φεστιβάλ, συμφωνήσαμε με τον Ντίνο Σιώτη, ιδρυτή και καλλιτεχνικό διευθυντή του, μεταξύ των άλλων να παρουσιαστούν εδώ πέντε συγγραφείς από τρεις χώρες. Πρόκειται για τη Μεξικάνα Μαριάνα Οράντες με την αισθαντική ποιητική αφήγηση ανάμεσα στις λέξεις της, τον Τούρκο ποιητή Λεβέντ Καρατάς με τον λυρικό δυναμισμό στον στοχασμό του και από ελληνικής πλευράς η τηνιακής καταγωγής Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου, η εκλεκτή ποιήτρια, πεζογράφος και δημοσιογράφος Λίνα Στεφάνου καθώς και ο πολυπράγμων συγγραφέας Φίλιππος Δρακονταειδής.
Ο συνδυασμός της λογοτεχνίας με το τοπίο, η συνάντηση ανθρώπων από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα, η ενέργεια που εκλύουν οι γρανίτες, από κοινού εδώ συνθέτουν μια ξεχωριστή εμπειρία...
Αναφορά στην εκδήλωση έκανε το site bookia.gr:
Ελπίζουμε στην συνέχιση του Φεστιβάλ. Πραγματικά προάγει τον πολιτισμό στο νησί μας.
το κορίτσι μας...
Η Μαρία είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια σπάνια προσωπικότητα —είναι μια βασανισμένη κοπέλα. Γράφουμε σε παρόντα χρόνο γιατί είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι το μέλος της οικογένειάς μας δεν είναι πλέον μαζί μας (ακόμη και αν θα είναι πάντα στην καρδιά μας).
Η Μαρία δεν ήταν μόνο η κόρη του Αντώνη και της Τερέζας, ήταν και δικιά μας κόρη. Δεν ήταν μόνο η αδελφή του Βάκη, ήταν και δικιά μας αδελφή. Η Μαρία ήταν η φιλενάδα μας. Η Μαρία —Μαριόγκο για τους δικούς της— ΕΙΝΑΙ ο δικός μας άνθρωπος. Και η είδηση της ξαφνικής απώλειας μας προκάλεσε βαθιά θλίψη.
Μην ξεχάσετε αυτό το μοναδικό πλάσμα. Το κορίτσι μας δεν αντικαθίσταται. Ανάψτε ένα κεράκι, φροντίστε το καντήλι της, αφήστε ένα λουλούδι στο μνήμα της, βρείτε τα σωστά λόγια για να συμπαρασταθείτε, προσευχηθείτε να ηρεμήσει η ψυχή της.
Ας μείνουμε ενωμένοι. Πρέπει.
Ο κόσμος θα είναι χειρότερος από δω και πέρα.
Αν μια στιγμή μπορεί να τα αλλάξει όλα;
Μία χορευτική παράσταση παιδιών και εφήβων, δημιουργημένη με αφορμή την έξαρση της βίας κατά των γυναικών.
Το κείμενο δεν έχει happy end (spoiler)
Ένας μαχητής ξέμεινε εδώ κάτω, με γυαλισμένα τα όπλα του, ωστόσο χωρίς εχθρό. Ατρόμητος όπως ήταν, πάντα έτοιμος για μάχες, είπε να τα στρέψει στον εαυτό του. Με εκείνη την ηρεμία του ανθρώπου που συνάντησε μεγάλες αντιφάσεις, τις έζησε και τις διάβηκε, πήδηξε μ’ ένα «χοπ» επάνω από τις στάχτες και προχώρησε. Όχι ότι πήγε πουθενά. Ή μάλλον, πήγε ακριβώς στο πουθενά. Αφού πρώτα σπατάλησε όλο αυτό που του έλαχε. Ό,τι του έλαχε και όπως…
Και εμείς, οι ακάλεστοι, μείναμε πίσω να αναρωτιόμαστε «αχ, μωρέ Μάκη, αν πρόσεχες και λίγο», χωρίς να καταλάβουμε ποτέ τα θέλω ενός μαχητή, γιατί εμείς δεν ξέραμε από μάχες. Και μάταια τώρα, περιμένουμε να ακούσουμε τις όμορφες ιστορίες του από το χωριό των πίσω χρόνων. Ε, όποιος τις άκουσε, τις άκουσε.
Το νέο έτος να είναι τόσο φωτεινό που να διαλύσει τους χειμώνες μας.
Υγεία και αγάπη.
Με το καλό να ανταμώσουμε
Ο καραγκιόζης, ο φίλος των παιδιών εδώ και δεκαετίες, έρχεται ξανά.
Τι λέτε για μία βόλτα στην ζούγκλα;
Εμείς πάντως θα είμαστε εκεί
Μια παράσταση από την oμάδα θεάτρου δρόμου X-SALTIBAGOS, βασισμένη στις τεχνικές του τσίρκο.
Τι είναι τελικά η αγάπη; Μήπως κάτι τεράστιο, φουσκωτό και ανάλαφρο;
Ή μήπως, κάτι που μοιάζει με χαλί που ανεβαίνουμε πάνω και μας πάει βόλτα;
Όχι ίσως είναι κάτι που είναι τόσο μικρό όσο ένας κόκκος άμμου,
αλλά όταν το κρατάς μέσα στην χούφτα σου μεγαλώνεις και γίνεσαι γίγαντας.
Ένα κορίτσι και ένα αγόρι συναντιούνται και μέσα στην σιωπή τους
προσπαθούν να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν το αίσθημα της αγάπης.
Μερικές φορές κάνουν λάθη, αλλά όταν κάνουν κάτι σωστά κάτι αλλάζει στο χώρο τους.
Ο καραγκιόζης, ο φίλος των παιδιών εδώ και δεκαετίες, έρχεται ξανά.
Μετά την περιπέτεια στην ζούγκλα, θα αντιμετωπίσει τους πειρατές.
Θα τα καταφέρει;
Πάμε να δούμε;
Η Ανάσταση πλησιάζει!
Από αριστερά: η Ελευθερία σύζυγος Γιάννη Φιλιππούση (Δράκος), στο βιολί ο μπαρμπα-Κώστας Πανώριος (Σταμνάς), όρθιος ο Μηνάς Βενάρδος Δελατόλας και δεξιά καθισμένος, ένας λαουτιέρης που δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Χώρα Τήνου, λογικά στον Μεσοπόλεμο.
Η φωτογραφία ανακτήθηκε από τη σελίδα του facebook «ΤΗΝΟΣ: ΑΝΑΠΟΛΩ Το ΧΘΕΣ» και επιχρωματίστηκε μέσω του playback-fm.